Önceki gün Sabah'ta bir haber. Ne olacak şu Hans'la George'un hâli, diye dertleniyorlardı yine.

Üzüldükleri şeye bakın, başlığı şuydu:

"3 Avrupalıdan biri, açken öğün atlıyor."

Bir ankette çıkmış, son 3 yıldır bütçeleri giderek daralıyormuş. Yemek, ısınma ve sağlığa yeterince para harcayamayacak hallere düşmüşler.

Avrupa'da her 3 kişinden biri, yatağa aç giriyor ve çoçuklarını doyuramıyormuş.

Sadece boğazdan mı kısıyorlarmış, hayır. Kaloriferleri yakmadan oturanların sayısı da artıyormuş.

Barınma krizi bile yaşıyorlarmış, sormayın.

Geçen sene de kışı çıkaramayacaklardı. Kış kapıdaydı, doğal gaz vanasıysa Putin'in elinde. Rusların Gazprom'u, "winter is coming" klibiyle kafa bularak Avrupalılara gözdağı bile veriyordu.

Yerli ve milli Batı düşmanlarımızın da çok hoşuna gidiyordu bu tehditler. 'Hadi inşallah' der gibi, 'Haçlı Avrupa'nın donmasını, dizlerinin üstünde sürünerek Putin'in kapısına gelmesini bekliyorlardı.

O kışı atlattılar ama bunu atlatamayacaklar, kara kış Avrupa'ya geri geliyor, diye yine el oğuşturmalar başlamış.

Biz ne kadar iyiyiz hamdolsun, az aşağıda ona da bakarız.

Fakat madem soğuktan tir tir titreyecek, aç yatacak kadar zordalar, bu biçare Avrupa'nın kapısından biz niye ayrılamıyoruz? Bırakalım, ne halleri varsa görsünler.

Hazine ve Maliye Bakanı Şimşek, Avrupa'nın perişanlığını hiç duymadı mı? "Türkiye'yi Avrupa Birliği'ne sağlam şekilde yeniden bağlamak istiyoruz", diyor hâlâ.

Hem kendine hayrı yokken Batı'dan akacak fonlara nasıl umudumuzu, kaderimizi bağladık? Fonlar akacak, ekonomimiz öyle düzelecekmiş. Cumhurbaşkanı Erdoğan da söylüyor.

Göz boyamak, içeride milleti oyalamak için ha babam Batı düşmanlığı körükleniyor. Hans'la George, aç biilaç donarsa biz doyup ısınacakmışız gibi sevinecekler var.

Gelin görün ki bu ucuz Batı düşmanlığı, bu popülist hamaset, bize bedavaya gelmiyor. Çünkü Batılılar da "Haçlı, emperyalist, din düşmanı küffâr" edebiyatımızı duyuyor.

Açık açık istiyoruz, o kadar dil döküyor çırpınıyoruz, kapı kapı dolaşıyoruz; sizce neden fonlar, yine de yağmaya başlamadı?

Çünkü bir dediğimiz, öbürünü götürünce güven oluşmuyor.

Güven açığını da faizi, yüzde 40'a çıkararak dahi kapatamıyoruz.

Merkez Bankası Başkanı, bütün yaptıklarına rağmen ikna olmayan fon sahiplerine ne mesaj veriyor: "Algı, kabul, itibar üçlüsü devreye girmiyorsa" faizi, gittiği yere kadar çıkarmaya kararlılarmış.

Kaybettiğimiz güven ve itibarın bedeli, ağır. Hızla geri kazanamazsak işsizliğin, yoksulluğun daha da artmasıyla ödemeye devam edeceğiz, demektir.

Niye kaybettiysek, güven ve itibarı aynı sebeple geri kazanamıyoruz. Şimşek ve ekibinin çabaları, ucuz popülizm şehveti yüzünden boşa gidiyor.

Tıraşı kesmeyerek kendi kendimize yaptığımız şu kötülüğü, hangi dış güç bize yapabilirdi?

BİZ HANS'LA GEORGE'UN DERDİNE YANARKEN

TÜİK, 2022 verilerini açıkladı.

Hans'la George'a acımadan önce şunun üstüne de iki dakika düşünsek:

Geçen sene bizde kişi başına 84 lira kitap, aile başına da 78 lira sinema ve konser harcaması düşmüş. Günlük değil, yıllık bu.

Ve OECD'ye göre kişi başına, günlük 10 dolar yani 290 TL ve üstü harcayamayan, orta sınıf hayatı yaşamıyor. Yaşıyorum, demesin.

Dünyada orta sınıf, genişliyor. OECD öngörüsü, 2030'da 5 milyar kişiye ulaşacağı. Bizdeyse daralıyor, yazık değil mi?

TÜİK'in, 2022 Yaşam Kalitesi araştırmasını da hatırlayın.

10 kişiden 9'u, hiçbir kültürel etkinliğe katılmıyor. Ne sinemaya, tiyatroya ne de konser veya müzeye gidiyor.

Yüzde 69, hiç kitap okumuyor.

Yüzde 94.9'umuzsa spor etkinliğine dahi uğramıyor.

Merak, düşkünlük, ilgi düzeyimiz kadar parasızlığın da payı yok mudur?

Bu hayat pahalılığında, sinema ve konsere de artık cep telefonu ve bilgisayar kadar zor ulaşıyor çoğunluk.

Cumhurbaşkanı Erdoğan farkında ki, Genç Kart'ı şöyle müjdelemişti:

"18 yaşına giren tüm gençlere, 1 yıllık Genç Kart vereceğiz. Müze, sinema tiyatro, sinemadan ücretsiz ya da indirimli faydalanabilecekler."

Hans'la George, çatlasın.