"Kasaba, kalaycının ölümünü duymuştu. Koca Osman'ın böyle kubara kubara dolaşmasının sebebini anlıyorlardı."

Yaşar Kemal'in İnce Memed'inden bir örnek bu. Çukurova ağzında kubarmak, böbürlenmek manasına kullanılıyor.

Göğsünü kabarttı, şişindi gibi.

Kubur kelimesi ise İnce Memed'de tabanca kılıfı anlamında geçer. Fakat bazı ağızlarda kubarmakla anlam akrabalığı da kazanabiliyor. Galiba doldurulmaya müsaitliğinden.

Kubur, esasen boru şeklindeki ok kılıfına denir. Sadakla eş anlamlı. Zamanla tabanca kılıfı için de söylenir olmuş.

Fakat kullanımı, kılıftan ibaret değil. Yine namlu borusundan olsa gerek; dolma tabancaya da kubur, denmeye başlamış. Horozlusu dahil.

Kubur atmak veya kubur sıkmak, tabirlerinden bileceksiniz. Kurşun atmayı, sıkmayı anlatır.

Akrabaları arasında bir de kubuz kelimesi var.

Bazı yörelerde seçim propagandasına gelen siyasetçiye, takılır kahvedekiler. At bir kubuz da dinleyelim, derler.

Burada atılan kubuz, tahmin edeceğiniz üzere yalan, palavra, kurusıkı anlamınadır; kurşun değil.

Böbürlenme, şişinme anlamı verildiği de olur. Atıp tutarak övün bakalım, demektir.

Sözlüğe göre; kolpa ve blöfle dolmalarını ahaliye yutturmaya kalkan hokkabazların yaptığı da kubuz atmaya girer.

Peki kuburdan hakiki mermi atılır da kubuzdan sadece palavra mı?

Hâşa, olur mu öyle şey!

Demir ve çelikle birleştiğinde kubuz, tıpkı kubur gibi bir dolma tabancaya dönüşür. Sahte, yalancı değil hakiki çakmalık tabanca anlamına gelir sadece.

Ancak anladığım kadarıyla ister kubur, ister kubuz olsun; kendi kendini dolduruşa getiremiyor. İki halde de doldurulmadan patlamıyor.

Ayrıca, bir tek tabancalık söz konusu.

Bu açıdan yalın kılıç, dalkılıç anlamlarına da çekilebilir görünüyor. Dalkılıç hücuma geçen süvariler, cümlesindeki gibi.

Dolayısıyla kubuzu hangi anlamda andığınız önemli. Zekiler, taşı gediğine oturturcasına yerli yerinde kullanmayı bilecektir.

Hakkından gelemeyenlerinse Cenab-ı Hak yardımcısı olsun, yüzlerine gözlerine bulaştırmaları mukadder. Başarısız çokbilmişler, kaçınılmaz kaderlerine doğru yürüyecek yani.

Büyük düşünmeyi, büyük övünmek zanneden, aksiniyse eziklik sayan akıl küplerinin sıkça düştüğü bir hata, kubuzun dolusuna çatmaktır. Yıldırımla çarpılmışa döner insan.

Dolu kubuzlar, boşu gibi bilgiçlik taslamaz çünkü. Zevzekliğe vurmaz, ukala dümbelekliği yapmaz, akıldânelik ve malûmatfuruşlukla zaman kaybetmez... Doğrudan hedefe nişan alırlar.

Uyarımı, güncel bir örnekle bağlamak isterim.

Meselâ Cumhurbaşkanı Erdoğan, Gazze'ye destek öneri ve söylemleri için şöyle bir kriter koydu:

Hamasetten ve şovdan arındırılmış, tükürdüğümüzü yalatmayacak, eyleme geçirilebilir, gerçekçi ve somut olmalı.

Erdoğan'ın; İsrail'le bağları koparmaması ve Siyonist olmayan çoğunluğu ayrı tutarak Yahudi sermayesini Türkıye'ye çağırması buna uyuyor.

Batı sermayesini ülkeye getirme çabaları yine uyuyor.

Ziyaretten sonra Almanya'yla işbirliğini geliştirme kararlılığını açıklaması da buna uygun.

Ama bütün İsraillileri ve Yahudileri bile Siyonist görmezken bütün muhalefeti Siyonist göstermek, bütün Batı'yı emperyalist Haçlı bir yapıda olmakla suçlamak, bu coşkuyu da Almanya'da tavana vurdurmak ve önümüzdeki yerel seçimlerde Netanyahu'yu İsrail'in başından biz gönderecekmişiz, sandıklar onu oylatmak için kurulacakmış, martta AK Parti adayıyla Netanyahu arasında bir seçim yapacakmışız, bilhassa İstanbul'da Sisi'den boşalan muhalefet adaylığı rolü onunla doldurulacakmış gibi yansıtmak... Ne bileyim, sanki pek uygun düşmüyor.

Yine de asıl fenası, Gazze duyarlılığını kendi küçük çıkarlarına alet eden kurnaz herzevekillerin çıkmasıdır.

İsrail'e karşı ama İsrail'den başlatılamayan siyasi tepkilerin uygunsuzluğuna bir şey dememeleri, hiç mi hiç kritere uygun değil.

Hele Yahudi sermayesi dahi haklı olarak çağrılırken kendi insanımızla kendi sermayemizi boykota kalkmaları, hesaplı ve seçici boykotlarına katılmayanları da taşa tutmaları, çok kötü sırıtıyor.

Bu ne perhiz, bu ne kubuz dolması!