Bu internet “Amel defteri” gibi bir şey. Google da onun arama motoru.
Biri her şeyi hafızasına alıyor, saklıyor, saklıyor, öbürü de “hadi bul” dediğinizde arayıp tarayıp önünüze getiriyor.
4 Nisan 2014 önemli bir tarih. Devlet Bahçeli grup kürsüsünde konuşuyor. Coşmuş ki nasıl coşmuş. Cümleler makinalı tüfekten çıkar gibi peş peşe geliyor.
Hele “İki yanlıştan bir doğru çıkmaz, tekeden süt sağılmaz, balda tuz bulunmaz, suda ateş yanmaz….” diye başlayan cümlelere sıra geldiğinde bütün MHP grubu ayağa kalkıyor, çılgınca bir alkış furyası başlıyor. O cümlelerin sonu malum “Recep Tayyip Erdoğan’dan da Cumhurbaşkanı olmaz. Siyasi görüşü, fikri aidiyeti mezhebi ve yöresi ne olursa olsun, ister AKP’li, ister MHP’li, ister CHP’li olsun, her vatan evladı Cumhurbaşkanı olabilir, ne var ki Erdoğan olamaz, milletin terazisi bu sıkleti çekmez” diye bitiyor.
Önceki ifadeleri buraya almıyorum. Çünkü orada “herkes olur o olmaz” cümlesinin altını beslemek üzere sayıp dökülmüş ama bu sütunun taşıyamayacağı her şey var.
Benim merak ettiğim üç şey var:
Bir, bugün o ifadeleri bizzat okuduğunda Devlet Bahçeli’nin ne hissedeceği…
İki, o sözlerden sonra nasıl bir muhakeme ile. Cumhurbaşkanı Erdoğan’a “Hadi gel, fiili olanı hukuki hale getirelim” diyerek Cumhur İttifakı’nın paydaşı olduğu ve Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi gibi çok kendi şahsına münhasır bir sürece katkıda bulunduğu.
Üç, Cumhur İttifakı’nın diğer paydaşı ve ana gövdesi olan ve yeni sistemi yürütme sorumluluğunu üstüne alan Tayyip Erdoğan’ın, evet olağanüstü yetkilerin cazibesinin etkisi bir yana, Bahçeli’deki bu keskin dönüşü neye yorumladığı, tamamen “memleket sevgisi” bağlamında mı yoksa başka bir siyasi hesapla mı yorumladığı, başka hesapla yorumlamışsa da, onu kontrol edilebilir mi bulduğu…
Dört, Bahçeli’nin konuşmasında onu ayakta alkışlayanlara dair görüntü Türkiye siyasetinin olağanlarından olsa da, orada bulunanlardan herhangi birisinin o sözlerden sonra meydana gelen gelişmeler sebebiyle başlarının dönüp dönmediği veya bir tekinin bile “O sözler ne, bu yapılanlar ne?” diye meraklanıp, “Devlet bahçeli’nin Liderliği”ni sorgulayıp sorgulamadığı…
Bugün siyasetle azıcık ilgilenen kime sorsanız, “Devlet Bahçeli’nin Türkiye siyaseti üzerindeki etkisi”nden söz eder. Eminim, Ak Parti iktidarının bir şekilde sürüyor olmasını çok önemseyenler de, “Devlet Bahçeli’nin Devlet adamlığı” konusunu, dudak ısırmıyor olsa bile, derin anlamlar yükleyerek yad eder.
Kim bilir belki bir gün, hepimiz bu “Devlet planı”nı okuyabilir hale gelir, bu süreç içinde Ak Parti’nin geçirdiği dönüşümün ve bir yapının parçası haline gelişinin arka planını görürüz.
Bugün oyun kuruyor Devlet Bahçeli. Meral Akşener’e “Eve dön” çağrısında bulunuyor. Bu çağrının aşağılayıcı mahiyetini çok iyi değerlendiren Meral Akşener, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a yönelip “Ortağını üzerimize sardırmaktan alın” diye sesleniyor. Garip olan şu ki Erdoğan, Bahçeli’nin Akşener’e yönelik hamlesine katkıda bulunuyor.
Millet – Zillet vs…
Cumhur – Mumhur vs…
Devlet Bahçeli, “büyük” devlet adamı olarak yüzde 10 küsurluk oyu ile Ak Parti’yi motive etmeyi mi başardı, yoksa Erdoğan “büyük” devlet adamı olarak, “siyasetin kurdu” Bahçeli’yi kendisini destekler hale mi getirdi?
Bu işler böyle kolaycacık oluveren şeyler mi? Yoksa işe büyük harflerle “DEVLET” denen şey mi karıştı? Öyle bir şey var mı ki?
Hani o MHP grubunda Bahçeli’nin sözlerini avuç içleri patlayıncaya kadar alkışlayan milletvekilleri ve halktan insanlar onlar siyasetin neyi oluyorlar?
Ya da MHP’nin Cumhur İttifakı’na vücut verişini “Hak namına” yapılmış işler olarak gören muhafazakâr camiamız neresinde duruyor siyasetin?
….
Son bir soru:
Şu sıralar bakanlar kurulu üyeleri peş peşe ve “ben eksik kalmayayım” heyecanı içinde Hazine ve Maliye Bakanı Berat Albayrak’ın “yanında oldukları”na dair açıklamalar yapıyorlar. Milli Eğitim Bakanı Prof. Dr. Ziya Selçuk bile bu kervana katılmış. Sayın Bakanın Pandemi döneminde eğitim yapabilmek yanında bir işi de bu olmalı değil mi?
Böyle dönemlerde evet “eksik kalma” duygusu yakar insanı. “Not edilme” kaygısı oluşur çünkü. Ne olur ne olmaz değil mi?
Ah be siyaset! Ne şaşırtıcısın sen!