tepesinde tek Allah toplusunda tek mermi
damarları kupkuru kan geliyor ağzından
dolu bulutlar gibi ağıp geliyor ölüm
göğüslüyor yağmuru kan geliyor ağzından
Süleyman Çobanoğlu
Uçup giden kuşlarla bir yazmışlar yazgımı. Elimde ayna, seyrediyorum manasına erişmek istediğim suretimi. Sinemde İbrahim’in ateşinden bir parça olsun, Meryem’in siretinden bir parça. İçimde Yusuf’un kuyusundan bir derinlik, Eyüp’ün sabrından bir incelik arıyorum. Aynaya bakıp düzeltmeye çalışıyorum etrafı, kendimi, olayları. Aslında ben düzeltmeye kalkışırken yok oluyor her şey. Her şey bu nedenle başlıyor ve yazgıyı kurcalamaya kalkıştığımızda her şey bitiyor.
***
“Sızıyı gideren su, suyun sızladığını kimseler bilmez.”
***
Benim yaşadığım suyun sızladığıdır. Benim yaşadığım sızamadığımdır. Benim yaşadığım kutb-i cihâna sığamadığımdır. Benim seyre daldığım vakitlerin belki de toplamıdır. Dilimde besmelem, kül rengi bulutların dağılışı, nefes alamadığında insanın uykuya kaçışıdır. Benim yaşadığım zira insanın kendiyle muhatap olamayışıdır. Derinde koskocaman bir sancıdır. Ben yaratılmışlardan eşref-i mahlûkat. Yere göğe ayar vermeye çalışan, ayağı yere basan fâni.
Annem derdin ne kadar derinse de bâki değil derdi. Bâki âlem yolunda bir fâni. Mezarıma yazsınlar fakat sadece O bâki... İnsan fâni bâki hû.
***
“İnsan yalnız insandır kahraman değil
Yaşıyor yaşamaksa kan geliyor ağzından
Sen şiir sanıyorsun kan geliyor ağzından”
***
Zamanı tamir etmek istiyorum, evvela doğumumdan başlıyorum. İbresi kırık bir pusulayla yön vermeye çalışıyorum. Mükemmel bir bebek olmalıyım. Ama adım yazılmıyor mükemmeller arasına. Gençliğimi ortaya koyuyorum bir derin aşk yazılmıyor yazgıma. İlerleyen yaşlarımda sızlandığım boş bir kaygı adeta. Yani ben sınıfta kaldım tamir edilmez bir zamanla.
Yine de unutmadım, benim elimde bir dua durur. Bir inanç durur kalbimde. “Kalbimde Allah’ın elleri durur.” İşte böyle olunca haddini bilir insan durur.
İnsan çünkü muhtaçtır levh-i kalemle aynı satırda koşamaz. Koşup yorulamaz, tükenemez boş bir salyayla, yaşar yaşamaksa, kan gelir ağzından. İnsan şiir sanır kan gelir ağzından. Sen ikram edenin Allah olduğunu bil, gelecekse kan gelsin yine de ağzından...
