İnsan, kelimeyi aramaya devam edecek kuşkusuz. Toprağını, sözün en güzelini, en mahremini, en aşikar olanını aramaya…
* * *
Kelime, bir meselenin ifadesi için harekete geçen tüm melekelerin ortaya çıkardığı şey. Bir mesele zihnimizde şekillenmeye başlar, onu tasavvur eder, tasvir eder, kuvveden fiile çıkarır, onayını göğsümüzden alır, onu açık ederiz. Söz, bir beden kazanmış olarak açık edilir.
Biz kelimeleri davet ederiz ve onlar bize verilir. O kelime üzerinde düşünür, kelimeyi tanımaya başlarız, o tanışıklık tefekkürle sürer, eyleme dönüşür. Bugün bizi düne göre daha güzel kılan bir eylemimiz varsa eğer kendisinde değer taşıyan kelimeleri hayatımıza kattığımızdan, onlarla hemhal olduğumuzdandır.
Sözü kelimelerden azade kılmak mümkün değil; insanın da sözün de kaimiyeti kelimelerle. Siz bir kelimeyi insana dönüştürme ameliyesini ne ölçüde başarabilmişseniz o kelime o kadar size aittir. O kelime, aynı ölçüde dilinizi bütünler.
Hemhal olunan söz, kalpte yer bulur.
Söz, hayata dönüştüğü vakit gerçek manada bir bilgi hüviyeti kazanır. Hikmet ise kelimelerin kalbe nüfuz etmesidir; kelimelerin kalbi fethiyle gerçekleşen bir hadisedir. Hikmeti olmayan söz, yüktür. İnsanla hemhal olmuş söz, hakikate dönüşür ve mutlak bir etki vücuda getirir.
* * *
Allah’ın isimlerinden tecelli alanlar kalbiyle konuşur, hakiki söze yönelir. Orada ebedi olan vardır, ebedi olanla hemhal olunur.
Allah her insana bir ismi ile tecelli eder. Her bir insan tekinde o tecelli/tasavvur ayrıdır. Her bir insan teki de sözüyle/gönlüyle özeldir. Dolayısıyla aynı kelimenin tasavvuru, iki insanın zihninde ve gönül dünyasında başka olabilir. Siz kendi anlayışınıza ve yoğuruşunuza göre kelimeye bir ahenk, bir anlam, hatta bir ahlak verirsiniz; başka birisi de başka bir anlam verecektir. İşte onların kesiştiği, kelimeye yüklenen anlamların buluştuğu yerde, iki insan bir ‘değer’ ortaya koymuş olur. Sizin güzelinizle öbürünün güzeli birleşir, başka bir güzel oluşur. Güzeller birbirini etkiler, severler birbirlerini. Yağmurun güzelliği ile toprağın güzelliği bir araya gelir, geride muhabbetlerinin kokusu kalır. Yağmurun güzelliği ile toprağın güzelliği buluşmuştur.
Bir kez daha söyleyelim: Yağmurun güzelliği ile toprağın güzelliği buluşmuştur.
Yağmur ile toprak muhabbete düşmüştür.
Sevenler muhabbete düşerler.
