yeniden ağlamak istiyorum sesimin bütün hazinelerine dokunarak

ve sonra dağların gerisinde duruyorum, rüzgarın savurduğu derin

kalbimin görkemini bağırmak istiyorum şakıyan bir kuş gibi

benimle ölür müsün? sevgilim sevgilim.

Cafer Turaç

Bende bahar, bende yaşam, bende heves bırakmadılar. Bende telaş, bende muhabbet, bende yürek bırakmadılar. Bahçedeyim, oturuyorum. Havalar bunaltıcı, oturduğum yerden kalkıyor biraz gezineyim diye ayaklarıma asılıyorum. Birkaç adım sonra zihnimden ırmaklar akıyor adeta. Ben tam ortasındayım. Boğulmamak için çırpınıyor, etrafa göz gezdiriyorum ki zihnim dağılsın. Zihnimiz kalabalık dağılalım. Kalbimiz darmadağın dağılalım. Mevzumuz neydi dağılalım.

***

Her şey yarım yamalak, herkes yalnız, yağmurlar yağıyor, çalan neydi fonda? Üzerimde yükler var. Zihnimde yüzler. Tanımıyorum. Tanıyamıyorum karmakarışık. Saat kaç? Yetişmem gereken bir yer var mı? Biraz su içeyim. Biraz durayım ve durulayım. Toparlanayım ve gideyim. Ama nereye gideceğim ki? Ortalıkta kalakaldım. Kalakaldık ortalıkta, cüzdanda, duvarda bir resimde, hafızada, bir yarada. Dünyanın ortasında cevapsız kaldım.

Sert esen rüzgârlara dayanabilir miyim? Oturdum rüzgâr topluyorum. Aklım başıma, yüreğim haritasına geri dönsün. Geri dönsünler. Bizim dikkatimizden kaçan güzel şeyler geri dönsünler. Çok şey beklemeyelim ama ruhları bizimle olsun. Güzelliklerin ruhu bizimle olsun.

Nereye gitmişler? Bahçede yalnız ben kalmışım. Kurcaladım etrafı yolların hepsi bir çiçeğe, çiçeklerin yolları yüreğime çıkıyordu. Hesap etmiş miydim yolları, mesafeleri bilemedim. Onlarla aramda olan biteni hesap etmiş miydim, bilemedim. Çiçekler ve yollar. Hesaplar ve olup bitenler. Bitsin diyordum olacak, yaşanacak ve bitecek. Çiçeğin birisi kurumuştu. Ani bir rüzgârla koptu ve düştü. Gitmişti aramızdan. Ben de birazdan gidecektim. Kimse kalmayacaktı zaten. Etrafı kalabalık zannetmenin bir önemi yoktu. Hepimiz birer birer uğurlayacak ve uğurlanacaktık. Dilerim ki güzel uğurlarlar beni.

“Kiraz çiçekleri uğurlamazsa kimse uğurlamaz insanı.” diyor şiirde.

Hayatımızın kapısı açık. Yaşam yolumuz uzun. Bahtımızca yürüyor, görüyor, seviyor ve uğurluyoruz. Birbirimiz için güzellikleri çoğaltalım. Birbirimizi güzel analım. Birbirimizi güzel ağırlayalım ve uğurlayalım.

Hesap kitap eden çok şeyi gözden kaçırır. Rüzgâr gibi sevelim. Herkes kendi yoluna gitsin. Herkes kendi yükünü taşısın. Herkes kendiyle beraber tozunu götürsün.

Zaman eskir, ırmaklar akar, tozlar uçar. Sen ve ben, bizler gideriz. Hoşça kal…