Bir filmden küçük bir bölüm… Çocuk ağır hastalık geçiriyor ve ailesi fark edemediği için komaya girerek hemen ameliyata alınıyor. Yaşaması mucize olmasına rağmen ameliyattan sağ çıkıyor.
Lakin bir fark var. Çocuk ameliyat esnasında anne ve babasının bekleme salonunda ne yaptıklarını tek tek sıralıyor. Özellikle annesinin arkadaşları ile topluca dua ettiklerini… Ve kendisini o duaların kurtardığını…
***
Gözümün önünden gitmeyen sahne: Ekrem İmamoğlu konuşmasını uzatıyor, çünkü sırtında bir teyzenin eli… Ve konuşmasını uzatmasının nedeninin de o dua için olduğunu söylüyor.
Ve gözümün önünden gitmeyen bir başka sahne: Gazze’de öldürülen çocuklar…
İsrail’e her türlü silah ve askeri destek malzemesi dâhil sınırlanmamış mal ticaretini sürdürenler… Ve yine onların kendi mahallelerinde Gazze için ağlıyor görülmeleri…
Siyonist Müslümanlığı böyle bir şey olsa gerek.
Rahmetli Necmettin Erbakan’ın uyardığı ama benim dâhil çok fazla kişinin gözünden kaçan konu…
***
Türkiye 31 Mart seçimlerinde önemli mesajlar verdi.
1- Büyük değişim görülmesine rağmen aslında YRP sayılmazsa muhalefet hala yüzde 50’nn altında kalmış durumda. Burada adayların partilerden çok farklı oy almaları önemli. Bu farklılık yeni yol haritasına ışık tutuyor.
2- CHP’ye kredi verilmiş gibi gözüküyor. Bu kredi daha çok muhalif oyların CHP’de toplanması oldu. İktidardan geçiş henüz yok.
3- Eski klasik CHP yeni beklentilerin oluştuğu CHP’yi yine eski bir CHP’li ağzından özetleyeyim: Liboş-liboş geliyorlar.
4- Muhalefetin büyük görevi CHP’ye verildi. Muhtarlara sekreter vaadi tutmadı ama mesela çalışmak ve çalışanın kazandığı bir vaat tutabilir. Artık bunu CHP hesaplayacak ve vaat edecek. Yükleri çok ağır
Ve değişim isteği.
Özellikle toplumsal kucaklaşma yükü de artık CHP üzerinde. Örneğin bu sabah ezanlar susmadığı gibi Ahmet Akın’ı Balıkesir’de gördük. (Seçim öncesi değil, seçim sonrası)
Bir bakıma bu yolun mimarı Kemal Kılıçdaroğlu ama bu mimariyi daha ileriye taşıyanlar kazanıyor. Ekrem İmamoğlu ve Mansur Yavaş bunlara birer örnek…
Bir başka örnek daha var. Mesela herkes Adıyaman’ı örnek gösteriyor ama benim için Amasya’da bir başka örnek.
Toplumu kucaklayan, kaynaştıran kazanıyor. Hizmet yapan, hesap veren kazanıyor.
Kaybedenleri saymaya gerek yok. Çünkü CHP-SHP açısından eski yerel seçim zaferlerinin ardından yaşanan büyük çöküşler yeterli…
***
Gelelim iktidara.
Onlar zaten ayrı dünyadalar. Onlara uyarı vs gerek yok.
Hala bütün akarlar Hazine garantili müteahhitlere. Emekliye-memura-işçiye yılda 2 zammı 1’e düşürüyorlar ama Hazine garantili müteahhitlere yılda 4 zammı hemen yapıyorlar.
Başka söze gerek var mı?
