95 yıl önce İstanbul'da yayın hayatına başlayan bir gazete, 2020 yılında bir gence ilham olur mu? Neden olmasın?
Karantina günlerinde bir hobi projesi edindiğimden söz etmiştim. Aslında bu çok uzun süredir aklımda olan bir projeydi. Malta bunun için fırsat oldu.
Malta'da Türkçe mikro haberler yapmak da neyin nesi? Malta'da hepi topu 500 kişilik yerleşik bir Türkiyeli nufus vardır.
Sayıca bu kadar az bir topluluğa, Türkçe hitap etmek neyin nesi? Akıl kârı mı?
Aslında bu bir nicelik değil, nitelik işi; eli arttırayım, bu bir ruh işi.
Bu konuda bana neyin ilham verdiğini soruşturmak için zihnimin dehlizlerinde dolaşırken yanıtı nihayet buldum: İstanbul'da yayımlanan Rumca bir gazete, Apoyevmatini.
Apoyevmatini şu an İstanbul'da yayımlanan tek Rumca gazete. Bu yıl 95. yaşını kutluyor. Nice nice yıllara!
Apoyevmatini, öğleden sonra demek. İlk yayımlandığı günlerde sabahları Cumhuriyet basılır, Apoyevmatini gibi azınlık gazeteleri öğleden sonra basılırmış.
Cumhuriyetin de ilk gazetelerinden olan Apoyevmatini'nin tirajı, bir dönem tirajı Türkçe yayımlanan gazetelerden bile fazlaymış.
Apoyevmatini 1925 yılında gazetenin bugünkü sahibi, editörü, yayın yönetmeni, kısacası her şeyi olan Mihail Vasiliadis'in amcaları tarafından kuruluyor.
Amcaları esasen eczacılar; fakat dönemin Türkiyesi'nde peyda olan sorunlar, Vasiliadis ailesininin talihini basın yayın işkoluna döndürüyor. Ah ah, nedenleri niçinlerini de meraklı okuyucu araştıracaktır elbet.
Mihail Bey, bir dönem Atina'ya göçüyor. Orada da İstanbul'dan göçen İstanbullu Rumlar için bir gazete çıkartıyor, 2002'de Türkiye'ye geri dönüyor ve Apoyevmatini'nin yönetimini devralıyor.
Gazeteyi devraldığında tirajın 80 adet, evet yanlış okumadınız, sadece 80 adet olduğunu görüyor. Kısa bir zaman sonra İstanbul'daki her bir Rum ailenin evine bir adet ulaşacak şekilde 600 adete çıkarıyor tirajı.
Mihail Bey, sayısı gün be gün azalan Rum nüfusuna anadillerinde gazete ulaştırmak için günde 18 saat çalışıyor.
Gazeteyi bu evlere yedi kişilik bir ekip ulaştırıyor. Gazetenin geliri de bu kişilere kalıyor.
Ama Apoyevmatini macerasını durmaksızın devam ediyor.
Mihail Bey'e gazete macerasında oğlu Minas eşlik ediyor.
Basın kartımız yok ama İstanbul kartımız, var diyorlar.
Gazete logosunun altında şu ifade, he ne kadar hafif sitemkar olsa da kıvançlarının yersiz olmadığını gösteriyor: İstanbul için, İstanbullu için, İstanbul kültürü için 95. Yıl
Evet Malta'da Türkçe konuşan nüfus az. Olsun, ben bir hobi projesi olarak onlara mikro haberleri ulaştırmaya, üstelik bu işten keyif de alarak devam ediyorum.
Şu sıkıntılı pandemi günlerinde Malta'daki pek çok işçinin ailesine benim bir paragraflık haberlerimle havadis uçardığını, bir iyiyiz, dediğini görüyorum ya bu bana yeter bile!
Sırada ne mi var?
Sırf destek amaçlı Apoyevmatini gazetesine abone olacağım.
Rumca bilmiyorum, ama gayretleri başka bir ülkede, başka bir dil ile haber yapmaya meraklı bir gence ümit ve ilham verdiği için.
Bu arada yeni yeni araçlar keşfedip, Malta Haber'i her gün daha da renklendiriyorum. 10 yaşındaki oğlum ve 15 yaşındaki kayın biraderim de bizim dev ekipte yer alıyorlar, keratalar arasıra arazi olsalar da biz üç kişilik dev bir ekibiz.