Müslümanların hal-i pürmelalini anlamak için haritalara bakmaya devam edelim isterseniz.
Bir ara ‘ekonomide İslamilik indeksi’ hakkında yazmıştım.
İki Müslüman akademisyen, George Washington Üniversitesinin neşrettiği Global Economic Journal’de, özgürlük, fırsat eşitliği, adalet, dürüstlük gibi kriterleri baz alarak bir indeks hazırlamış.
Ekonomisi en İslami olan ülkeler, İrlanda, Danimarka, Lüksemburg.
Müslüman ülkelerin durumu berbat. En iyimiz Malezya 33. Sırada.
Türkiye 72. Sırada. Suudi Arabistan 91., İran 139.
Halbuki, fakir de olsak, dürüst olmalıydık.
Çünkü biz Müslümanız, ahlaklıyız, adaletliyiz.
Değil mi?
Yeryüzündeki duruşumuz, ne kadar yalan!
Önümde başka bir harita var.
Dünyanın ‘yolsuzluk’ haritası.
Ülkeler, yolsuzluk derecelerine göre boyanmışlar.
Açık sarıdan kirli sarıya, turuncudan bayrak kırmızısına. Yolsuzluk arttıkça renkler koyulaşıyor. En yolsuz ülkeleri vişne rengine boyamışlar.
Danimarka, Lüksemburg, İsveç, Norveç, Finlandiya, Kanada, Yeni Zelanda ve Avusturalya’nın rengi açık sarı.
Açık sarı alanda tek Müslüman ülke Singapur.
ABD, Fransa, İngiltere, Almanya, Japonya, Şili, Uruguay, Katar, Birleşik Arap Emirlikleri gibi ülkeler kirli sarı.
Kirli sarıdaki ‘kirli’ sıfatı kafa karıştırmasın. Haritayı boyayanlar ‘az yolsuzluk’ için bu rengi tercih etmişler.
***
‘Temiz’ bölgedeki Müslümanlar, dünyadaki Müslüman nüfusun yüzde birine bile tekabül etmiyor.
Biz, yani Türkiye, Balkan ülkeleri, Brezilya, Güney Afrika, Tunus, Suudi Arabistan, Ürdün’le birlikte kırmızıya yakın turuncuyuz.
Mısır, Cezayir, Fas, Çin, Hindistan’da kızıllık yoğunlaşıyor.
Rusya, İran, Meksika, Pakistan, Bangladeş, Endonezya, Orta Asya’daki Türk Cumhuriyetleri, Afrika’daki bir çok ülke, Latin Amerika’daki Peru, Ekvador, Kolombiya ve saire biraz daha koyu kırmızı.
Vişne rengi olanlar... Venezuela, Kongo, Libya, Sudan, Irak.
Kopkoyu vişne rengi olanlarsa Kuzey Kore ile Somali.
Nüfusunun ekseriyeti Müslüman olmayan ülkeler şu bağlamda bizi çok ilgilendirmiyor.
Bugün için, elalemi değil, kendimizi görmeye öncelik veriyoruz.
Manzaramız şu:
Müslümanların yüzde 90’ından fazlası yolsuzluğun yaygın ya da çok yaygın olarak irtikap edildiği ülkelerde yaşıyorlar.
Müslüman ülkelerde, yöneticiler, elitler, siyasetçiler, bürokratlar, Avrupa’daki, Kuzey Amerika’daki emsallerine göre çok daha fazla yolsuzluk yapıyorlar.
Şimdi, “Tüh! Ne biçim yöneticilerimiz varmış!” mı dememiz gerekiyor?
Tamam, yolsuzluğu yöneticiler yapıyor ama, kiminle yapıyor?
Bir tarafta rüşveti alan var. Ama, rüşveti vermek de kirli bir iş değil mi?
Bu değneğin iki ucu da kirli.
Müslüman yöneticiler, ülkelerindeki Müslüman ahaliyle beraber yolsuzluk yapıyorlar.
Kötü karne, sadece yöneticilerimizin değil, aynı zamanda bizim.
Tencere yuvarlanmış, kapağını bulmuş.
Şimdi ne oldu bizim Müslümanlığımız?
***
Liste, temizden başlıyor, kirliye doğru gidiyor. Baş tarafta Yeni Zelanda, Danimarka, Finlandiya, İsviçre, İsveç, Norveç sıralanmış.
Bunlar, ‘temiz.’
Ne olurdu, bu liste, “Türkiye, İran, Pakistan, Mısır, Suriye, Cezayir, Endonezya...” diye temiz temiz gitseydi?
İstemez miydik?
Ben çok isterdim.
Utanmamız gerekiyor mu bu liste yüzünden?
Kimden utanacağız, eğer yüzümüzde utanmadan eser kaldıysa?
Boş verin listenin temiz yerinde duran ülkeleri...
İnsanlardan utanmayı nefsine yediremeyenler olabilir.
Allah’tan, Peygamber’den utanmaz mıyız?
Ya da isterseniz, kabahati listeyi yapanlara atalım.
‘Kriterleri kendilerine göre hazırlamışlar, aslında biz o kadar kirli değiliz’ diyelim.
Kriterleri düzeltsek ne değişecek? Yolsuzluk bütün dinlerde yolsuzluk, rüşvet bütün dinlerde rüşvet.
Belki iki basamak yukarı çıkarsın, belki iki basamak aşağı...
Listeyi hazırlayanlara rüşvet verseydik, bizi biraz yukarılara yazarlar mıydı acaba?
Ya da tanıdık birini bulsaydık!