Halis muhlis koyun etinin haram olup olmayacağını tartışmıştık geçen hafta.
Öğrendik.
Helalinden kazanılmış parayla alınmadığı zaman, mesela haksız bir ihaleden, haksız bir kazançtan, kul hakkına tecavüz etmekten dolayı cebinize giren parayla satın aldığınız koyun etini yemek haram olabiliyormuş.
Kur’an-ı Kerim’de açıkça yasak edildiği için domuz eti yemeyen bazı insanların helal parayla satın alınmamış koyun etini yemekte bir beis görmemeleri üzerinde düşünülmeye değer bir konu.
Bu konu, yapılan analizlerde Köfteci Yusuf’un kullandığı etlerin içinde domuz eti veya domuz kıyması çıkması sebebiyle açılmış oldu.
Bu bilginin topluma mal olmasından sonra Köfteci Yusuf bir milli kahraman haline geldi. Köfteci Yusuf’un fanları çoğaldı. İnsanların önemli bir kısmı Köfteci Yusuf’un bir kumpasa düşürüldüğüne, hatırlı birilerinin Köfteci Yusuf’un şirketine çökmeye hazırlandığına inanıyor.
Olur mu olur, devir çökme devri. Gücü gücü yetene!
Köfteci Yusuf’un dönerinde ne kadar domuz eti çıkmış diye bakma ihtiyacı duydum. Baktım, yüzde 0,1 yazıyor. (Binde bir.)
Binde bir de bir şeydir.
Ama tağşişi niçin yaparsın?
Diyelim 500 liralık dana etinin içine kilosu 100 lira olan başka bir etten karıştırıp maliyeti düşürmek için.
İyi de domuz eti dana etinden daha pahalı?
Yaban domuzu sürülerine son yıllarda İstanbul’un ormana komşu olan semtlerinde bile rastlanabiliyor. Hatta bir ara bir yaban domuzu sürüsünün yüzerek boğazı geçtiği gazetelerde haber olmuştu.
Onları topla, kes, kıyma yap, kimsenin ruhu bile duymaz, karıştır dönere, köfteye, neredeyse bedava.
Ete para vermiyorsun, sadece kesip hazırlanmasına para veriyorsun.
Çok güzel.
Ama binde birlik oranla maliyeti nasıl düşüreceksin?
Bir kiloda bir gram. Hiç mantıklı görünmüyor.
Domuz şöyle kenarda dursun.
Meğer biz toplum olarak ne kadar da tağşişçiymişiz?
Zeytinyağına çiçek yağı katan katana.
Tereyağına margarin katan katana.
Eskimiş peynirleri eritip yeniden peynir yapan yapana.
Bunu yapan adamların kasaptan alıp yediği koyun eti helal mi şimdi?
Lahana bile yeseler helal olacağını zannetmiyorum.
Neden bu kadar yaygın?
Bir sürü sebebi olabilir.
Aile terbiyesi almamıştır.
Herkes yapıyor, yapanın yanında kalıyor, yapan kazanıyor, yapmayan kazanamıyor, ben niye yapmayayım diye düşünmüştür.
Devlet büyüklerimizi örnek almak istemiştir?
Devlet büyüklerimiz tağşiş mi yapıyor?
Devlet büyüklerimizin, dana etinin içine tavuk eti, balın içine glikoz, tereyağının içine patates, sütün içine su kattığını zannetmiyorum.
Ama mesela eğitim kalitesinin memleket çapında düşürülmesi hizmette tağşiş sayılmaz mı?
İmam Hatip okullarının sayısını arttırarak toplam eğitim kalitesinin düşürülmesi süte su katmaya benzemiyor mu?
Üniversite sayısının arttırılması ilk bakışta iyi bir şeymiş gibi görünüyor. Fakat üniversitelerin toplam kalitesinin düşürülmesi tağşişe benzemiyor mu?
Veya 6 yıl profesör olarak görev yapma şartını kanunla üç yıla düşürüp, canının çektiği elemanı rektör yaptıktan sonra kanunu tekrar eski haline getirmek kanunda tağşiş değil mi?
Keza Anayasa Mahkemesi kararını işine geldiği zaman uygulamamak, anayasa mahkemesinin kalitesini düşürmez mi?
Diyelim hizmette yapılan tağşiş biraz yoruma müsait.
Eskiden padişahlar yaparmış, gümüş sikkenin içindeki gümüş miktarını azaltırlarmış.
Hatta bir defasında, Fatih Sultan Mehmed’in ilk tahta çıkışında devlet akçenin gümüş içeriğini 1,062 gramdan 0,954 grama düşürerek tağşiş yapmış.
Bunun üzerine Yeniçeriler Edirne’de bir tepenin üzerinde toplanarak ya tağşişin geri alınmasını ya da maaşlarına zam yapılmasını istemişler. Padişah da yeniçerilerin yevmiyelerini üç akçeden üç buçuk akçeye çıkarmış.
Parada tağşiş Osmanlı’nın sık başvurduğu bir yöntem.
Tamam, Osmanlı geldi geçti. O devirde altının ya da gümüşün içine demir, bakır falan koyuyorlardı.
Şimdi bizim kâğıt paraların kıymeti düşürülmüyor mu?
Enflasyon, tağşişin daniskası değil mi?
İnsanların cebindeki para durduğu yerde suyunu çekmiyor mu?
Hem de binde bir değil, yüzde 60, 70, 80 tağşiş.
Başka tağşişler de var ama… Tağşişi yapanla tağşişi denetleyen aynı kuvvetse ne yapacaksınız!