Rahmetli Naim Hoca müezzinlik yaptığı Şeyhler Camii’nin medrese kısmında talebelere ders veriyor. Biraz uzun oturuyor. Nasıl derler, kaykılmış.
Ders esnasında her nasılsa Erzurum’a yolu düşen dönemin Diyanet İşleri Başkanı merhum Ömer Nasuhi Bilmen içeri giriyor.
Naim Hoca pek istifini bozmuyor. Yaslandığı yerden misafire soruyor.
“Adın ne?”
“Ömer.”
Naim Hoca durumdan şüpheleniyor.
“Nasuhi’si de var mı?
“Var.”
“Elese biraz doğrulak.”
Deyip, kendisine çeki düzen veriyor.
Trump ABD’de seçimi kaybedince... Daha doğrusu Biden başkan seçilince Ortadoğu’da Naim Hoca’nın toparlanmasına benzer ufak tefek toparlanmalar oldu.
Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri Katar’la aralarındaki ihtilafları düzelttiler mesela.
Biden’ın BAE’ye yapılan 50 adet F 135’in satışını ve Suudi Arabistan’la yapılan silah satış anlaşmalarını askıya alması iki ülke yönetimlerini pirelendirmiş olabilir.
Biden’ın göreve gelişinin ilk günlerinde Suudi Arabistan veliahd prensi Selman’la ilgili menfi sinyaller vermesi de Selman üzerinden bölge ile ilgili türlü hayaller kuranları tedirgin etmiştir.
Biden, İran’la vaktiyle yapılan nükleer anlaşmanın kapısını yeniden araladı.
Bu da Körfez’in Suud’a yakın duran Arap kanadını huylandırmıştır.
Biden gelince biz de biraz toparlanır gibi yaptık.
ABD’yle olan ittifakımıza kıymet verdiğimizi, geleceğimizi Avrupa’da gördüğümüzü söylemeye başladık.
Hukuk reformundan bile söz ettik.
Gerçi ABD henüz bu toparlanmalara tekabül edecek bir aksiyon içine girmedi.
Hatta, Cemal Kaşıkçı cinayetinden haberdar olduğu kendisine rapor edilmesine rağmen, Prens Selman hakkında da bir yaptırıma teşebbüs etmedi.
Biden’ın ABD’nin Ortadoğu politikasında değişiklik yapacağından ya da yapabileceğinden emin olmak için elimizde henüz yeterli veri yok.
Belki de ortamı biraz yumuşatmakla yetinecek, bundan fazlasına gücü yetmeyecek.
Son günlerde Türkiye’nin Mısır’la diplomatik ilişkilerini normal bir seviyeye çıkarabileceği konuşuluyor.
Mısır’ın Yunanistan’la yaptığı deniz yetki alanlarıyla ilgili anlaşmada 18. Parselin Türkiye’nin ilan ettiği kıta sahanlığıyla çakıştığı gerekçesiyle sorun çıkardığına dair bir söylenti Türkiye’de olumlu bir yankı uyandırdı.
Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu ve Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü Kalın Mısır’la ilişkiler konusunda ümitvar açıklamalar yaptılar.
Hatta Kalın, “Körfez ülkeleriyle de yeni sayfa açmak”tan söz etti.
Gerçi, Yunanistan’la Mısır arasında ihtilaf olduğu doğrulanmadı.
Sonunda, Mısır yönetiminin Türkiye’ye zeytin dalı uzattığına dair elle tutulur bir alamet çıkmadı.
Ama Türkiye’nin Mısır’la arayı düzeltmeye meyyal olduğu anlaşıldı.
Belki Mısır değil de biz, yeni dönemde kendi etrafımızdaki sorunları eksiltmek istiyoruz.
Dağınık yerlerimizi toparlamaya çalışıyoruz.
Ne olursa olsun, Türkiye’nin Mısır’la arayı düzeltmesi iyi bir şey midir?
Biz, Sisi’ye çok atıp tuttuk. Bana sorarsanız, haklıydık.
Sisi kendi ülkesinde katliam yaptı. Meşru idareyi darbeyle devirdi.
Ne kadar öfkelensek, ne kadar ağır konuşsak az.
Ben böyle hissediyorum.
Ama ben devlet değilim.
Devlet, benim görebildiğimden fazlasını görür.
Daha doğrusu görmesi gerekirdi.
Mursi’nin ne kadar güçlü ve ne kadar güçsüz olduğunu mesela, görmesi gerekirdi.
Belki o zaman Mursi’ye katkısı daha doğru, daha verimli olurdu.
Mursi’yi her aksiyonunda sınırsız teşvik ederken de sonrasında da, görememiş.
Tıpkı benim gibi duygusal davranmış.
Gücünüz kadar dış politika yaparsınız.
Gücünüzden fazla yaptığınızı, yani duygularınızla yaptığınızı ‘reelpolitik’ bir gün sizden geri alır.
Şimdi toparlanmak zorunda kalmamanın çaresi, zamanında fazla dağılmamaktır.
Benim hislerime hitap etmemesine rağmen, Mısır’la ilişkileri makul bir geçişle düzeltmeye yönelik adımlar bir toparlanma çabasıdır ve devlet açısından isabetli sayılabilir.