Ramazanda seçim kampanyası olur mu?
Bu soru, ‘Ramazanda balık yenir mi’ sorusuna benziyor.
Ramazandan önce, bir dalyancı ahbabımız var, ona gitmek istiyordum. Adı Ekber.
Taze balık olur Ekber’de. Gittiğimiz zaman da ateş yakar, pişirir, ikram eder.
Ramazan başlayınca askıya aldım Ekber projesini. (Böylece Ekber’e de ‘proje’ demiş olduk. Allah sonumuzu hayreylesin.)
İnsanın canı çekmiyor.
Halbuki ben balığı severim. Hele şu Boğaz’ın balıklarını.
Fakat Ramazan’da gündüz, aç karnına balık hayali, nedense kurmuyorsun.
Seçim kampanyası da öyle. Ramazan’da yapılacak iş değil.
Ara sıra, perişan siyasetçiler görüyorum civarda.
Uykusuz, yorgun.
Onlara iyi bakın.
Bir şey olmaz onlardan. Birisi himaye ederse siyaset yaparlar.
Maaş alırlar, emekli olurlar, parmak kaldırırlar, tebessüm ederler, yaltaklanırlar.
Biri himaye etmezse söner giderler.
Siyasette olduklarına bakmayın, siyaset yapmazlar.
Siyasetle aralarındaki ilişkide, pasiftirler. Edilgen.
Fail değil, mef’ul.
Bir de siyasetin canlandırdığı insanlar var.
Otuz gün, iftarsız-sahursuz aç bıraksan, siyaset deyince damarlarına kan yürür, gözlerine fer gelir.
Yüz sene uyusalar, siyasetin kokusunu alınca dirilirler.
Onları da gördüm.
İftarda en az bir yerde. Çorbayı Esenler’de içip, eti Bağcılar’da yiyip tatlı faslına Başakşehir’de girenler vardır.
Sonra teravih, sonra sahur, sonra sabah namazı.
Ertesi gün toplantılar, mitingler, esnaf gezmeleri.
Oğlum ne zaman uyuyacaksın?
Hayır, işin kötüsü, bizim siyasetçilerin çoğu oruçlu.
Mitinge gelenlerin de çoğu oruçlu.
Rahmetli dedemin demesi gibi, ‘akıl işi değil.’
Neyse, bitti mübarek Ramazan.
Bir şey diyeyim mi? Bayramda da seçim kampanyası olmaz.
Bayramda gider anneni babanı görürsün. Sağ iseler görürsün.
Göçtü iseler, aahh! Nerede bulacaksın?
Sağ iseler, gidin. Dünyada daha güzel nimet yoktur. Ellerini tutun. Ellerini öpün.
Anne-baba sensen, sana gelecekler.
Oğullar, kızlar, torunlar.
Oradan oraya, oradan oraya gidilecek. Haşır neşir olunacak. Leziz, insana mahsus güzel bir telaş.
Yahu Bayram!
Şekeri olanlar da, olmayanlar da, baklava yiyecek. Kaçış yok.
Zaten bayramın adı Şeker Bayramı.
Değil mi Şeker Bayramı?
Çocukluğumuzda ‘Şeker Bayramı’ diye bir laf vardı.
Arapçası malum. Fıtr bayramı.
Fıtr, ‘Yaratılış’ demek.
‘Yaratılış Bayramı.’
Ramazan boyunca, oruçla, ağızlarını, dillerini tutabilenler, secde edebilenler, rüku edebilenler arındılar. Ruhları, temiz oldu.
(Olabildiyse tabii. Aklımız şeytanlıktaysa, rükuları, secdeleri heba etmiş de olabiliriz.)
Yaratıldığı günkü gibi temiz. Yani, ‘fıtrat’a yakın.
Bu yüzden bugün ‘fıtr’ yani ‘yaratılış’ bayramı.
Fitre ise, yaratılmış olmanın sadakası. Bir nevi, bizleri Yaratan’a şükür.
Sonra, Şeker Bayramı yerine Ramazan Bayramı demeye başladık. ‘Şeker Bayramı’ lafını sosyeteye bıraktık.
‘Ramazan Bayramı’ da hoş. Ama bana sorarsanız ‘Yaratılış Bayramı’ daha hoş.
Neyse, biz Ramazan Bayramı’nın altını fazla çizmiş olmalıyız ki, sosyete de ‘Şeker Bayramı’ demeyi bıraktı.
Mahalle baskısı demeyelim de, mahalle havası diyelim!
Hey Allah’ım, alemin ahvali nasılda şekilden şekile giriyor.
Fakat, son senelerde, Celalettin Ökten Hoca’nın kızı Ayşe Hümeyra Ökten’le yapılmış bir röportajda, Hümeyra Hanım’ın defalarca ‘Şeker Bayramı’ dediğini okuduktan sonra, bizim, ‘Şeker Bayramı’ adlandırmasına haddinden fazla şarj uyguladığımızı anladım.
‘Ne lan Şeker Bayramı. Ramazan Bayramı, Ramazan Bayramı!’
Yapmamış mıyızdır?
Bence biraz yaptık.
Hülasa-i kelam... (Anadolu’nun bazı yerlerinde bu terkibi ‘hasıl-ı kelam’ ile ‘hülasa-i kelam’ı meczederek ‘fülası kelam’ diye söylerler ki bayılırım.)
Hülasa-i kelam, bayramda da seçim kampanyası olmaz.
Bayramdan sonra olur.
Ramazan bitti bayram geldi ya... Seçim de şimdi gelir.
Allah memleketimizin akıbetini güzel yapsın.
Bayramınız Mübarek Olsun.