“Masanın altında HDP var.” “6+1’li masa.” “Zillet İttifakı’nın gizli ortağı.” “Terörün Meclis’teki uzantısı.” “CHPKK.”
Türkiye’deki iktidar söyleminin içine bolca serpiştirilmiş, büyük bir zekanın mahsulü olmasa da toplumun bir kesiminde karşılık bulan politik tabirler.
Meclis’te birlikte çalışıyorsun. Komisyonlarda oturup görüşüyorsun. Meclis Başkanı kürsüsünde oturuyorsa lüzumu halinde “Sayın Başkan” diye hitap ediyorsun. HDP’li bir vekil Meclis kürsüsüne çıktığında dediklerini dinliyorsun, dinliyorsun ki dediğini beğenmediğin zaman gürültü çıkarıyorsun.
Demek ki memleketin siyasi partilerinden birisi. Meclis’te grubu var. Meclis’te kullandığı oyun ‘yasal’ bir kıymeti var.
Bütün nitelemelere rağmen devletin ‘tüzel’ kişiliği partiyi tanıyor.
Ancak iktidar, yani ‘devletin yürüyen aksamı’ devletin ‘tüzel kişiliği’ni HDP’nin yasa dışılığına ikna etmeye çalışıyor.
Genel Başkanı’nı hapiste tutmakta bir yarar görüyor. Belediyelerine kayyum atıyor. Partisine kapatma davası açıyor.
Mamafih partinin baraj sorunu yok. Vatandaştan hatırı sayılır oranda oy alıyor. Herkes, kapatılsa bile yerine kurulacak partinin barajı geçeceğini teslim ediyor.
HDP’nin oylarının seçimde ne tarafa gideceği çok önemseniyor. Dışından söylemese de içinden “Ah o oylar bize gelse” diyenler çok.
6’lı masa’nın da -en azından masanın bir kısmının- HDP sopasıyla diken üstünde tutulduğu da bir gerçek.
6’lı masa tedirgin. HDP’nin adını bile anmamaya çalışıyor. Mümkünse aynı sokaktan bile geçmemeye.
Ne olur ne olmaz, memleketimizde, aynı baz istasyonundan sinyal gelmesi bile insanın başına iş açabiliyor.
Bilhassa İyi Parti, sürekli HDP’yle imtihan ediliyor. Öyle ki yoruldu İyi Parti lideri Akşener “HDP’yle terbiye edilmek”ten.
HDP başka sol partilerle ayrı bir ittifak kurduğunda 6’lı masa ferahlıyor. “Onların masası ayrı” deme imkanını bulmaktan memnun.
Böyle bir ortamda, AK Parti heyeti başörtüsü sorununu kökünden halledeceğini düşündüğü anayasa değişikliğine destek istemek için HDP’yi ziyaret ediyor.
Aslında normal.
Normal de…
Eğer bu normalse ötekiler neydi?
Bir CHP heyeti herhangi bir konuda iş birliği önermek için HDP’yi ziyaret etseydi bu ziyarete ‘normal’ diyeni dövmezler miydi?
Hele aynı şeyi İyi Parti yapsa… Maazallah!
Bütün medya mekanizmaları “Vaaay, sizi HDP’nin ortakları!” diye o ziyaretin üstüne çullanmaz mıydı?
Tahmin etmek zor değil. Ağzı olan çullanırdı. Kalemi olan da çullanırdı.
Sanki bir ‘çip’ yerleştirdiler bizim ‘efkâr-ı umumiye’mize.
Salgın hastalık sırasında aşıyla bünyelere yerleştirildiği rivayet edilen ‘çip’ten çok daha tesirli bir ‘çip.’
Portatif bir kafa gibi çalışıyor.
“Yanlış” dediğimiz bir fiili ‘bizimkiler’ işlediğinde “Biz yaptıysak doğrudur” diyoruz.
“Doğru” dediğimiz bir fiili karşı taraf işlediğinde “Onlar yaptıysa yanlıştır.”
Hem de çok emin bir şekilde, zerre kadar çelişkiye düşme kaygısı taşımaksızın.
Üstelik sağlam. Hangi kafaya takılmışsa arıza vermeden çalışıyor.
CHP başörtüsü sorununu çözeceğini düşündüğü kanun teklifini gündeme getirdiğinde Cumhurbaşkanı Erdoğan bu teklifi ‘pas’ olarak değerlendirmiş, yanına bir aileyi güçlendirme maddesi ekleyerek yani el yükselterek pası gole çevirmeyi düşünmüştü.
Bu ziyaret ‘pozisyon’u tartışmalı hale getirebilir.
Top dışarıdan çevrildi kabilinden itirazlar gelebilir.
Pozisyon ‘VAR’a bile gidebilir!
Ziyaretin muhalefet açısından ‘bağışıklık güçlendirici’ etkisini de görmek lazım.
“Masanın altında HDP var” lafının muhtemel tahribatına karşı bir miktar antikor üremiştir.
Lafın kullanımı devam etse bile muhalefet tarafının “Siz de gidip HDP’ye iş birliği teklif ettiniz” cümlesiyle mukabele etme imkanına kavuşması az bir şey değil.
Böylece 6’lı masanın HDP sınavı bir derece hafifleyebilir.
Bunlar ihtimal.
Zihinlerimize yerleştirilen çiplerin bize bütün bu tenakuzları unutturması da bir ihtimal.