Diyelim aylık geliriniz yüz bin lira civarında. Aylık masrafınız da otuz bin lira.
Ne biçim misal bu? Nerede yaşıyorsun sen? Kimin aylık geliri yüz bin lira?
Bir sürü elemanın aylık geliri yüz bin lira.
Kadrolu olarak çalıştığı yerden 18 bin lira maaş alıyor. Bir yerde yönetim kurulu üyesi yapılmış 50-60 bin lira da oradan alıyor. Bir başka şirkete de yönetim kurulu başkan danışmanı olarak atanmış, oradan da 20-30 alıyor.
Makam arabası, makam şoförü, arabasında çakarı, sinyali ve sairesi tam teçhizat.
Gideri 30 bin lirayı çok geçerdi ama şoförü, makam arabası, makam arabasının mazotu bizden, evi de ya lojman ya kendi evi.
Türkiye’de bu şekilde maaşı ve egosu modifiye edilmiş yüz kamyon dolusu eleman vardır.
(Adam desem sadece erkekler mi diye soranlar olabilir. İnsan desem bunu da yadırgayanlar çıkar. Bir de “Sen onlara adam mı diyorsun” suali var! İyisi mi eleman de kurtul!)
Sayısını bilmiyoruz. Henüz ‘işini bilen’ memurları, işini bilen siyasetçileri, vekilleri saymadık.
Ben çok mu söyledim acaba diye kendime soruyordum ama… 100 kamyondan fazla çıkar.
Şu halde yüz bin lira maaş 30 bin lira gider sözünü ettiğimiz modifiye cemaatin ortalamasını teşkil ediyor.
Yukarılarda çok daha tatlı bir ekalliyet yaşıyor!
Böyle bir zümre, enflasyonun çok yüksek olduğunu ne zaman fark eder?
Diyebilirsiniz ki, maaşın yetmemesi gibi bir sorun yok, maaşının 70 bin lirası artıyor. Demek ki fark etmesi için enflasyonun yüzde 200’ü geçmesi lazım.
Yanıldınız.
Sistemin bu elemanları şartlara uyarlama hızı son derece yüksek.
Enflasyondan çok daha hızlı modifiye ediliyorlar.
Ayrıca arkadaşlarımızın sağda solda yaptıkları yatırımların, yastıklarının altındaki dövizin, dişlerinden tırnaklarından arttırarak satın aldıkları gayrı menkullerin değeri en azından enflasyon kadar artıyor.
Yani asgari ücretle geçinen ya da 5-10 bin lira civarında maaş alan biri gibi evine 800 lira elektrik faturası gelince ya da 1200 lira doğalgaz faturası gelince hoplamazlar.
Ne olacak, ha 400 lira ha 800 lira.
Kıymanın 95 liraya, ekmeğin simidin 2,5 liraya çıkmasını hiç fark edemezler.
Babamın maaşı 180 küsur liraydı 60’larda. Babam diyordu ki, “Yahu, 50 lira bir haftada bitiyor!”
Şimdi 1500 lira faturalar geldiği gün bitiyor.
Biz galiba geliri enflasyonu fark etmeyecek düzeyde olan insanlar tarafından yönetiliyoruz.
Onun için ikide bir “Abartmayın” diye bize nasihat ediyorlar.
Onun için İBB şirketlerinden verilen 2 milyon liralık bursların bu kadar tartışma konusu yapılmasına şaşıyorlar.
Burslar eğer İBB kararının alındığı 2008 yılında verildiyse o günlerde dolar 1 liradan biraz fazla. 1,2 lira civarında.
2 milyon lira bugün yaklaşık 150 bin dolar ediyor.
Yanlış mı hesaplıyorum?
2 milyonu 1,2’ye böldüğüm zaman 1,5 milyon doları geçiyor.
Gözlerime inanamadım. 1,5 milyon dolar burs mu olur?
Belki olur fakat elektronu falan parçalaman lazım!
Bizim muhasebeci arkadaşlara da hesaplattım.
Aynı şey.
Bari dolar kurunu 2 liradan hesaplayın dedim.
2 liradan hesaplayınca 1 milyon dolara yakın bir rakam çıktı.
Büyük rakam!
Ya da bize büyük geliyor.
Onlara göre meblağ büyük sayılmaz. Birkaç günlük kayak parası.
Ayrıca bu para analarının ak sütü gibi helal.
Eğer o yıllarda parası olmadığı için okuyamayan, perişanlık çeken kabiliyetli gençlerin tamamı haklarını helal ediyorsa.
Yahu insan bu parayı verirken de utanır, alırken de utanır, ne günlere kaldık!
Bu elemanların enflasyonu fark etmemeleri normal.
Sıkıntısını anlatan çocuğa “Telefonunu göster” demeleri normal.
Kıt kanaat geçinenleri, geçinemeyenleri, elektrik faturasını görünce afallayanları anlamamaları normal.
Sabahları ucuz ekmek almak için Halk Ekmek büfesinin önünde kuyruğa girenlerin provokatör olduğunu düşünmeleri de normal.
‘Modifiye’ bir sosyetenin içindeler.