Parti kapatma davaları güzel çağrışımlar yapmaz bizim mahallede.
Belki de yapmazdı demem gerekiyor. Mahalle çok değişti son yıllarda.
Kapatıldığını hatırladığım ilk parti Milli Nizam Partisi.
Siyasetle pek ilgili değildim o zamanlar. Daha ortaokulda okuyordum.
Ama radyoda kapatma davasıyla ilgili haber verilirken, spikerin aktardığı muhtemelen iddianamede yer alan bir cümle hafızamda yer etti.
Partinin kongresinin "Selamün Aleyküm" havası içinde geçtiğine dair bir cümleydi bu.
Ne olabilirdi ki 'Selamün Aleyküm' havası?
Bildiğimiz selam. Herkes söyler. Eve girerken, bakkala çakkala girerken, yolda bir tanıdığına rastladığın zaman hep Selamün Aleyküm dersin.
Devlet, bilmiyor muydu, ya da sevmiyor muydu 'Selamün Aleyküm'ü?
Refah Partisi’nin, Fazilet Partisi'nin kapatıldığı davalar da bir acayipti.
Belli ki bir siyaset tarzı, bir siyasi ekol cezalandırılmak, mümkünse tamamen ortadan kaldırılmak isteniyordu.
Bu hatıraların tam içinde bir siyasetçi olan Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın parti kapatmalar konusunda şimdi daha çok revaç bulan görüşe nispetle makul olan bir yaklaşımı vardı.
Partileri kapatmak yerine eğer işlenmiş bir suç varsa suç işleyenlerin cezalandırılması şeklinde özetlenebilirdi bu yaklaşım.
Bilmiyorum hala geçerli midir?
Geçerliyse, ittifak ortağı MHP’nin son derece duyarlı olduğu şu ortamda eski sarahatle dile getirilebilir mi?
Yoksa, 'ezmanın tagayyürü ile ahkamın tagayyürü' zaruri olmuş ve bu kanaat ittifak ortağının kanaatine yaklaşmış mıdır?
Milli Nizam Partisi ve ondan doğan partiler kapatıldıysa da yerlerine benzerleri kuruldu.
Devlet bu tarz-ı siyasetin yolunu alabildiğine daralttıysa bile tamamen kapatmadı.
AK Parti bile, o daraltılmış yoldan geçilerek kuruldu ve iktidara geldi.
HDP'nin öncülü olan partiler de defalarca kapatıldı.
Sonra hepsi yeniden kuruldu ve her defasında biraz daha büyüyerek seçim barajını zorlanmadan aşabilecek bir halk desteğine ulaştılar.
Şimdi, yeni bir kapatma davasıyla karşı karşıya HDP.
Eğer kapatılmasına karar verilmişse, kapatılır.
Sonra da iş olacağına varır.
Yenisi kurulur. Yenisi kurulamazsa siyasi varlıklarını sürdürmek için yeni bir yöntem geliştirirler.
Söylenildiği gibi, var mı HDP'nin PKK'yla irtibatı?
Olabilir.
Kağıt üzerinde yazılı değil bu irtibat, ama parti yöneticilerinin en azından bir kısmının fiillerinden böyle bir çıkarsama yapılabilir.
Devletin bazı tavırlarından da bir çıkarsama yapılabilir.
Devletin açılım sürecinde yararlanmak istediği var olduğu kabul edilen bu irtibattır.
İstanbul seçimlerinde Cumhur İttifakı’nın HDP seçmenini etkilemekte kullanmayı denediği de muhtemelen bu irtibattı.
Belki de devletin bileşenleri bu irtibatı kullanmaktan ila nihaye vazgeçmişlerdir.
"Peki, HDP’ye oy veren 6 milyon seçmen ne olacak?"
Biliyorsunuz, bu çok yaygın bir soru.
"6 milyon kişiyi terörist mi ilan edeceksiniz?"
Bu da aynı sorunun ikinci versiyonu.
Bu soruların ilk bakışta görünen kısmını cevaplandırmak çok zor değil.
Bazıları söylüyor. "Lanet olsun oylarına."
Sonra da tamir etmeye çalışıyor.
"Lanet olsun oy kaygılarına demek istedim."
Ya da daha soğukkanlı davranırsınız.
Dersiniz ki, o seçmenler, kendilerini sandıkta ifade etmenin bir yolunu bulurlar.
Yeni bir parti kurulursa oraya oy verirler.
Kurulamazsa veya kurdurulmazsa yine oylarının etkisini biraz eksiğiyle veya biraz fazlasıyla temin edecek bir tercihte bulunurlar.
Fakat böyle durumlarda anketlerle, araştırmalarla hesaplanması çok zor olan başka bir etki devreye girebilir.
Bu etki duygusaldır.
Bir kitlenin ülkenin geri kalanıyla olan bağlarıyla ilgilidir.
Bu bağlar kopuk değil şu anda.
Neredeyse yarım asırdır devam eden acılar koparamadı bu bağları.
Bu, değerli bir şeydir.
Ülkenin bütünlüğü açısından üzerinde titrenmesi gereken, onarılması gereken bu bağdır.
Kopmasını hiç birimiz istemeyiz.
Yani, sorulsa, istiyor musun diye, istemediğimizi söyleriz.
Ancak sanki istiyormuşuz gibi davranıyoruz.