İran Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi’nin helikopterinin dağlık bölgede düştüğüne dair haberler parça parça ajanslara düşerken...
Biz, bilhassa gazeteciler, merhum Muhsin Yazıcıoğlu ve beraberindekilerin vefat ettiği helikopter kazasını hatırlıyoruz.
Hafızalarımızda çok taze. Göz göre göre gitti adamlar.
Hele İHA muhabiri İsmail Güneş’in konuşmaları.
“Her taraf kar, her taraf sis.”
“Kötüyüm, ayağım kırık.”
Sağ, konuşabiliyor, ayağı kırık, acılar içinde. Ayağı kırık olmasa belki bir şeyler yapabilir. Ne bileyim, ateş yakar, ısınır.
Bir daha sesi duyulmadı İsmail’in.
Etrafındakiler?
Bir tek Erhan Üstündağ’ın inleme sesleri geliyor. Belki de helikopter düşer düşmez can verdi Muhsin Yazıcıoğlu.
Biz gazete mutfağındayız.
Kim ne dedi? Ne oldu? Yerini bulmuşlar mı?
Nasıl bulamazlar, işte İsmail’in telefonuyla konuşuyorlar? Baz istasyonlarından bulsunlar?
O kadar kolay değilmiş, o civarda baz istasyonu olmazmış.
Fırtına var, o dağlarda, o kar fırtınasında birini bulmak iğneyle kuyu kazmaktan çok daha zor.
“Muhsin Bey hastanedeymiş. Durumu iyiymiş.”
Şükür! Demek bulmuşlar.
Bulmamışlar.
O gün, Kayseri Valisi’nin bu bilgiyi verdiği söylendi.
Koskoca vali, yalan mı söyledi?
Biz Yeni Şafak’ta bu haberin nereden çıktığını epeyce sorgulamıştık.
Kahramanmaraş’tan Emniyet’e bilgi notu gelmiş vali emniyetten aldığı bu notu etrafıyla paylaşmış.
Tehlikeli bir bilgi notu.
Aramaya katılsan bile bilgi notundan haberdar olunca “bulmuşlar” deyip geri dönersin.
Bu gibi şayialar şüphe uyandırıyor.
Kim yazdı bilgi notunu? Kim kaşeledi?
Hala tam bilmiyoruz ayrıntılarını.
Bir de o dönem Ankara haber müdürümüz Abdülkadir Selvi ile Meclis kulisinde Muhsin Bey’le bir müddet sohbet etmiştik.
Rahmetli, başına gelen, kıl payı atlattığı kazalardan, esrarengiz olaylardan söz etti. Bir şey var ama ne? O da tam çözemiyor.
Bu hatıralar da 2009 Mart’ında meydana gelen kazaya şüpheyle bakmamıza sebep oluyor.
O şüphe hala içimizde.
İran gibi bütün batının hasmı olan, İsrail’le, ABD’yle şöyle veya böyle sürekli kavga eden, arada bir Kasım Süleymani gibi önemli adamlarını suikastlarda kaybeden bir ülkenin Cumhurbaşkanı’nın helikopter kazasında ölmesi de tabii ki şüphe uyandırıyor.
Böyle olunca da komplo teorileri sokakları, odaları dolduruyor.
Reisi, Devrim’in genç kadrolarından. Devrim sırasında henüz 19 yaşında. Uzun süre savcılık yapmış. Devrim sonrası bilhassa Tudeh’i ve Halkın Mücahitleri’ni hedef alan yargı süreçleri ve infazlarda etkili olmuş.
İran rehberi Hamaney’in yerine rehberlik makamına gelmesi muhtemel bir Ayetullah.
Rehberlik makamı denilince bir durmak lazım.
İmam Humeyni’nin halefi önceleri Ayetullah Muntazeri’ydi. Sonradan azledildi ve yerine henüz Ayetullah olmayan Hamaney getirildi.
İranlılar bu gibi derin işlerin kotarılmasında dönemin güçlü adamı Rafsancani’nin etkili olduğunu düşünürler.
Şimdi de rejimin istikbaline yönelik bir tasarruf mu söz konusu?
Kimsenin elinde bir delil yok.
Delil yoksa sadece teori.
Şunu da dikkate almamız gerekiyor:
İran bazı teknolojilerde ciddi işler yapıyor.
Bizdeki İha, Siha işleri onlarda da var. Uzun ve kısa menzilli füzeler imal ediyorlar. Nükleer bomba yapacak teknolojiye yakınlar.
Ama helikopterlerle, uçaklarla ilgili teknik kapasiteleri o ölçüde değil.
Dolayısıyla, Cumhurbaşkanı Reisi’nin fırtınalı bir havada 70’li yıllardan kalma bir helikopterle seyahat etmesine mâni olmak için fazla bir şey yapamayabilirler.
Yani Reisi’nin öldüğü kaza, bütün komplo teorilerinin uzağında gerçekten bir kaza da olabilir.
Gerçekten kaza… Ama içinde tedbirsizlik, ihmalkarlık, gevşeklik gibi unsurlar var.
İran, hangisinin doğru olduğunu öğrenebileceğimiz kadar şeffaf bir ülke değil.
Hoş bizim devlet ricalimiz de şeffaflığı sevmiyor.
Şeffaf değilseniz teorilerin sokakta gezmesine müsaade edeceksiniz.
Etmeyin isterseniz. Teoriler gezer.
(Bu da biraz ‘gezen tavuk’a benzedi ama!)