Milli Selamet Partisi’nin amblemi anahtardı. Demirel, “Selamet cennetin anahtarını verecekmiş” derdi tebessümle karışık, tebessüm bir politikaydı, Erbakan’ın sözlerini bir şakaymış gibi telakki etmek için.
Milli Selamet için ‘anahtar parti’ deniliyordu o zaman. Tabii bunun ambleminin ‘anahtar’ olmasıyla hiç bir alakası yoktu.
CHP’yle koalisyon yapınca Ecevit Başbakan oluyordu, AP’yle koalisyon yapınca Demirel.
(Demirel’in başbakan olması için MHP ile Güven Partisi’nin desteği de gerekiyordu diye hatırlıyorum, Milliyetçi Cephe (MC) hükümeti öyle kurulmuştu, fakat ‘anahtar’ parti denilince akla ilk gelen Selamet Partisi’ydi.)
Bir ara ‘anahtarlık’ görevini MHP üstlenmişti. Cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminin kapısı MHP ile açılmıştı. Önümüzdeki seçimde yeni bir anahtara ihtiyaç duyulacağı düşünülüyor ki Cumhurbaşkanı Erdoğan ikide bir İyi Parti’yi davet ediyor.
Şimdi hangi parti anahtar?
Hükümet kurmuyoruz, seçime giriyoruz, parti anahtar olmaz.
Ne yaparsa seçmen yapacak. Kesip biçecek, kimi yere yama yapacak, kimi yeri yırtacak sökecek, memlekete bir elbise giydirecek.
Bizim seçmen de çoğu zaman siyasetin boyuna posuna bakıp memlekete layık bir elbise dikiyor.
Bana bu defa tulum gibi bir şey dikecekmiş gibi geliyor. Ölçüler çok çarpıldı çünkü. Girintiler, çıkıntılar ancak koca bir tulumla örtülebilir!
Mugalatayı keselim, hangi partinin seçmeni anahtar?
Akla ilk gelen HDP seçmeni.
Herkesin gözünü diktiği yer orası.
Hepsini alamasak da birazını alabilsek…
Bunun için Öcalan’dan mektup getirmek bile caiz.
Daha doğrusu ‘biz’ getirirsek caiz ‘onlar’ getirirse mekruh!
Yüzde 10 civarında bir oy Cumhur İttifakı’nı abat eder.
6’lı Masa’nın adayını da abat eder mi?
Etmez. Ama faydası olur.
Anketler 6’lı Masa’nın adayının HDP’nin oyunu almayı başaramaması halinde berbat olabileceğini gösteriyor.
HDP’nin oyları için 6’lı Masa’nın adayının kim olacağı da önemli.
Cumhur İttifakı’na meyletmezler ama 6’lı Masa’dan çıkacak her adaya da aynı heyecanla yönelmezler.
Tamam, HDP seçmeni anahtar.
Peki sadece HDP seçmeni mi anahtar?
Değil. Başka anahtar seçmenler de var.
Bu seçimin özel şartları gereği, ‘anahtar’ olma niteliği değişik istikametlere dağılıyor.
Özel şartlar ne?
Ekonomi bozuk. Bu yüzden Ak Parti oy kaybetti.
Kabaca baktığın zaman, bugünlerde Cumhur İttifakı zamlarla EYT’lerle kararsızları kendi lehine etkilemiş görünüyor ama ‘kararlı’ seçmenleri paylaştırdığınız zaman seçim hala ortada.
Öyleyse ittifakların içindeki partiler dahil herkesin oyunu hesaba katmak lazım.
Onların oylarının istikametinin belli olduğunu varsayalım…
(O oylar bile gösterilecek adaya göre sağa sola sapabilir.)
‘Anahtar’ nitelemesini ittifakların dışındaki seçmene tahsis edelim.
Mesela Yeniden Refah Partisi seçmenlerinin ‘anahtar’ olduğunu söyleyebilir miyiz?
Söyleyebiliriz.
Varsayalım yüzde 2 civarında oyları var. (Tahminler yüzde 4’e kadar çıkıyor.)
Bu, dengeyi iki taraftan birinin lehine çevirebilecek bir oy oranı.
Birinci turda oylarını liderleri Fatih Erbakan’a vereceklerine şüphe yok.
Seçim 2. tura kalırsa ne yapacaklar?
Bir ara Fatih Erbakan 2. turda Erdoğan’ı destekleriz demişti. Kendi tabanından tepki alınca bu sözünden sarfı nazar etti.
Demek ki her çağrıldıkları yere gitmiyorlar.
Ak Parti’den soğuyan seçmenlerin bir kısmının Yeniden Refah’a yöneldiği çıplak gözle görülebiliyor.
Yeniden Refah gibi Ümit Özdağ liderliğindeki Zafer Partisi’nin seçmeni de anahtar.
Anketlerde yüzde 2 ile yüzde 7 arasında görünüyor. Yüzde 2 bile olsa göz ardı edilemeyecek bir oran.
Büyük yarış Cumhur İttifakı’yla 6’lı Masa’nın adayı arasında geçecekse…
Sonucu anahtar partilerin seçmenlerinin tayin edeceğini düşünebiliriz.
Fakat bu defa adayların işi zor.
Çünkü iki ana akımın dışında kalan ‘anahtar’ partilerin seçmen profilleri ele avuca gelecek cinsten değil.
Birini memnun etsen ötekini edemezsin.
Hepsini memnun etmeye kalksan seçmen uyanık senin mavi boncuk dağıttığını anlar.