CHP’nin adayı Ekrem İmamoğlu’ysa, Binali Yıldırım İstanbul’u elini kolunu sallaya sallaya kazanır.”
Bu laf çok söylendi geçen kış. Ben bile söylemişimdir.
Bir ilçenin belediye başkanı. Hem de Fatih gibi, Üsküdar, Kadıköy, Beşiktaş, Şişli gibi eski İstanbul ilçelerinin değil. Esenler, Bağcılar, Başakşehir gibi büyük nüfuslu ilçelerin de değil. Uzakta, kenarda bir ilçenin.
Fakat adam başka türlü çıktı.
Camide Yasin-i Şerif bile okudu.
Ezberden değil, yüzünden. Yani Kur’an-ı Kerim’i iyi-kötü okuyabiliyor.
Yazları cami hocasında elif cüzü okumaktan fazla bir eğitim bu.
Çocuk yaşta öğrendiyse bile, işte orta yaşlara gelmiş, hala unutmamış.
Yani iğreti değil, kalıcı.
Seçim kampanyasında ahalinin göreceği şekilde Kur’an okumak, okuyan AK Partili, CHP’li, MHP’li, kim olursa olsun, sevimsizdir, en azından bana öyle gelir.
Fakat herkes benim gibi bakmıyor, bakmak zorunda da değil.
Nitekim iş gördü işte o okuma, 31 Mart’ta da, 23 Haziran’da da.
Camiden cemaatten kaçmadı.
İstanbul’un ortalaması neyse, hatta Türkiye’nin ortalaması neyse, öyle bir dil kullandı.
Öyle bir profil çizdi ki, sağdaki ortalama seçmen, ya da onların bir kısmı, ona oy verdiği zaman CHP’ye oy vermek kadar itikadı tehlikeye düşüren bir şey yapmış sayılmayacağını bile düşünebilir.
Dikkatli atıyor adımlarını.
Bazen çizgiden taşıyor, mesela göze batacak sıklıkta tatile gitti.
Hele bir defasında İstanbul’u sel götürüyordu.
Yine de bu konudaki eleştirileri suçluluk psikozu içinde cevaplamadı. Soğukkanlı bir şekilde, gittim dedi, geldim dedi...
Belediyenin kiraladığı arabaları Yenikapı’ya yığması ‘reklam kokuyor’du.
Fakat, İmamoğlu sanki bu tür ‘reklam kokan hareketler’den hoşlanan ‘müşteri’ye ayrı hitap ediyor.
‘Müşteri’nin bir bölümüne, öyle görmek isteyene, israfı göstermiş oluyor.
Zihinlerinde bir ‘görüntü’ bırakıyor.
Ayrıntılar unutulur gider, o görüntü kalır.
Bu bir politika tercihi.
Daha dikkat çekici bir tarafı:
İhtilaflı alanlarda görünmemeye çalışıyor.
Dikkatimi çekti. LGBT’nin eylemleri vardı, ‘sol’da bilhassa CHP’de o eylemlere el sallamayan kalmadı.
İmamoğlu sessiz geçiştirdi.
Devamı var.
Ben İmamoğlu ortaya çıktı çıkalı İstanbul’un caddelerinde, sokaklarında bir sürü ‘Kandiliniz mübarek olsun,” “Bayramınız mübarek olsun” pankartı gördüm.
Yani İmamoğlu, kandilleri, bayramları, aynı Selametçiler, Refahçılar, AK Parti’liler gibi kutluyor.
‘Mübarek olsun’ demekten çekinmiyor.
Çekirdekten CHP’li bir başkan, hiç olmazsa ‘kutlu olsun’ diyerek farkını ortaya koyma ihtiyacı hissederdi.
Hoş, kutlu olsun ile mübarek olsun aşağı yukarı aynı anlama geliyor, yani, kutlu olsun deyince dinden mezhepten çıkmış olmazsın.
Ama öyleydi CHP’li siyasetçiler. İlla ki bir ‘şekil’ yaparlardı.
İmamoğlu yapmıyor.
Dikkat ederseniz, Cumhurbaşkanı Erdoğan’la temaslarında da oldukça rahat Ekrem İmamoğlu.
Külliye’ye gidiyor, başka ortamlarda bir araya geliyorlar.
Ağrısız, sızısız.
Geçen gün Teknofest’e gitti.
Ziyaretçilerle resim çektirdi.
Teknofest’in organizatörü (aynı zamanda Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın damadı) Selçuk Bayraktar’ın standını ziyaret etti.
Türkiye’nin ilk uçan arabası Cezeri’yi inceledi.
Başka (ve tabii klasik) bir CHP’li olsa muhtemelen kompleks yapar gitmezdi. Hatta yandan çarklı bir eleştiri cümlesi de kullanırdı, “Rus uçağıyla festival yapıyorlar” falan diye mırıldanırdı.
İmamoğlu’nun davranış şekilleri, üslubu, şehrin insanlarıyla iyi geçinmek isteyen bir belediye başkanının dikkatine, hassasiyetine hamledilebilir.
Fazlasına da hamledilebilir.
Daha kapsamlı, (İstanbul’un hudutlarını aşacak kadar kapsamlı) ve yeni (bilhassa CHP için yeni) bir ‘tarz-ı siyaset’in zuhuruna.
2023’e dair ‘hedef’leri olan iktidar, muhalefet, yeni, eski bütün taraflara bunu da dikkate almalarını tavsiye ederim.