Bu hafta içinde Yalçın Doğan’ın “Sussam Susulmaz, Yazmasam Olmaz” adlı kitabı elimden düşmedi. Yılların tecrübeli ve başarılı gazetecisi Yalçın Doğan, 12 Eylül dönemi ağırlıklı olmak üzere, 1978’den itibaren yaşadığı önemli olayları yazmış.
Gazeteci olarak bir kısmını benim de yaşadığım, haber ya da mülakat yaptığım olaylar…
Monşer diye küçümsenen diplomasi geleneğinin değerine dair bir bölümü altını çizerek okudum.
DİPLOMAT GÖRÜŞÜ
Yıl 1999; merhum Ecevit’in Başbakanlığında DSP, MHP ve ANAP koalisyonu…
Türkiye’nin AB yolunda mesafe aldığı, 2001 yılında da esaslı iktisadi reformlar yaptığı dönem.
Bugün toprağa vereceğimiz Mesut Yılmaz Başbakan yardımcısı ve reformların kabine içindeki en aktif destekçisi.
Aralık ayında AB Helsinki bildirisini yayınlamıştır. Diplomatik ifadelerin yer aldığı bir bildiri.
Değerli bir aydın ve düşünür olan merhum İsmail Cem Dışişleri Bakanıdır; bildirinin Türkiye’nin taleplerine uymadığını, Kıbrıs’ta bizi zora sokacağını söylüyor.
Meslekten diplomat Mehmet Ali İrtemçelik ANAP’dan Devlet Bakanıdır, aksi görüştedir, bildiride Kıbrıs’la ilgili hiçbir ima olmağını, Türkiye’yi AB Zirvesi’ne davet ettiğini bunun reddedilmemesi gereken bir fırsat olduğunu anlatıyor.
Bakanlar Kurulu’nda tartışma… Diplomat İrtemçelik’in görüşü ağır basıyor. Ecevit onaylıyor. Başbakan Ecevit AB zirvesine katılacaktır!
Mesut Yılmaz, İrtemçelik’e “sen olmasaydın bu iş olmazdı” diyor.
Görüyorsunuz değil mi dışpolitikanın diplomatik birikimle yapılmasının önemini…
MESUT YILMAZ’IN ROLÜ
Merhum Mesut Yılmaz, Ecevit koalisyonunda Türkiye’ye AB yolunu açacak siyasi ve hukuki reformları aktif olarak destekledi; terör ve savaş hali dışında idamın kaldırılması gibi…
Bunun tanığı dönemin Devlet ve Adalet Bakanı Prof. Hikmet Sami Türk’tür.
Yılmaz, Kemal Derviş Reformlarını da koalisyon içinde en aktif olarak destekleyen liderdi.
Bugün, Merkez Bankası rezervlerinin erimiş olmasına rağmen, “mali sistemimiz sağlamdır” diyoruz ya; bu sağlamlık 2001 yılındaki mali sistem reformlarından geliyor.
Merkez Bankası’nın bağımsızlığı da 2001 yılında yasalaştırılmış önemli bir reformdu.
Temmuz 2018’de çıkarılan 703 Sayılı KHK ile bu bağımsızlık gevşetildi ve “laf dinleyen” hale getirildi.
Yalçın Doğan’ın kitabında merhum Mesut Yılmaz’la ve Kemal Derviş’le ilgili anekdotlar da var.
28 Şubat dönemindeki asker baskısını da görebilirsiniz.
Vesayet döneminde Başbakanlara haber vermeden yapılan askeri tayinleri, sıkıyönetim tasarruflarını, Başbakan Özal AB ile müzakereler yaparken buna zarar veren Genelkurmay açıklamalarını da okuyabilirsiniz.
12 Eylül döneminde Türkiye’nin Avrupa Konseyi’nden çıkarılmayışının perde arkasını da okuyabilirsiniz; Türkiye’yi itersek askerler temelli radikalleşir endişesi…
NEREDEN NEREYE?
Dün sabah okuduğum bir gazete haberi: AB’nin 2020 İlerleme Raporu yirmi yıldır ilk defa Dışişleri tarafından Türkçeye çevrilmedi!
Raporda Türkiye’deki hukuk ihlalleri, yetkilerin tek elde toplanmasının yarattığı sorunlar anlatılıyor.
Ben İngilizcesini okumuştum.
İlk defa bu sene Türkçesi yayınlanmadı?! “Aziz milletimiz” öğrenmesin mi?!
Yoksa sistemin artık müzminleşmiş ağır işleyişi mi?!
Doğan’ın kitabından bir bölüm:
“Tayyip Erdoğan yasaklı olduğu için milletvekili seçilememişti. AK Parti’nin Genel Başkanıydı. 2002’deki Kopenhag zirvesi için Türkiye’ye destek ziyaretlerine çıkmıştı. Bir haftada sekiz dokuz başkenti ziyaret etti... Bush ile görüşmek üzere Washington’a gitti… Bush hem Fransa Cumhurbaşkanı Chirac’ı, hem Almanya Başbakan’ı Schröder’i arayarak Türkiye’nin AB üyeliği için destek vermesini istedi…”
Bir o politikanın sonuçlarını düşünün; Türkiye’ye 220 milyar dolar yatırım gelecektir…
Bir de son beş altı yılı…
TAZİYE: İzmir depreminde hayatını kaybeden insanlarımıza rahmet diliyorum, yaralılara acil şifalar diliyorum. Deprem kuşağında son acımız bu olsun.