Muhafazakar câmiada CHP ve CHP politikalarına karşı -geçmiş kaynaklı- çok ciddi antipatinin olduğu bir gerçek. Ancak bu antipatinin zaman zaman saplantı haline dönüşmesi ve bozuk bir saatin bile günde iki kez doğruyu gösterdiği kabul edilirken bunun CHP’den esirgenmesi çok da doğru değil. Böyle bir yaklaşım muhafazakar çevrelerin hem uzun hem kısa vadede kendi politikalarını eleştirip gözden geçirebilme becerilerini de sakatlıyor. Bilerek-bilmeyerek pek çok kişi CHP’nin ülke faydasına hiçbir iş yap(a)mayacağına öyle şartlanmış ki son tahlilde doğru ve yanlışta CHP’ye bir nevi pusula rolü yükleyerek karar veriyor.
***
CHP’nin son günlerde yürüttüğü “adalet yürüyüşü”ne de bu gözle bakma eğilimi çok güçlü.
15 Temmuz ve FETÖ darbe girişimine karşı bazı muhalefet çevreleri ve dış müttefiklerimizden yeterince destek alınamadığı bir gerçek. Bu da haklı bir öfke doğuruyor ancak bu itidalin kaybedilmesi için bahane değil.
Türkiye hain bir darbe girişimi ile uçurumun kenarından dönmüşken muhalefetin “adalet” arayışı hiç de samimi gelmeyebilir hatta bu istek FETÖ vb. tarafından da suiistimale fazlasıyla açık olabilir ancak bu bile bu isteği tek başına gayrimeşru yap(a)maz, yapmamalı.
Buradaki sorun, darbe girişimi üzerinden bir yıl geçmesine rağmen bu çok haklı davanın birileri tarafından bilinçli bir şekilde sabote edildiği, bilerek kurunun yanına yaşın eklendiği, hazır fırsat bu fırsatken falancalara-filancalara da dokunalım denildiği izleniminin kafalara yerleşmesidir.
Halbuki daha dün kadar yakın bir zamanda, FETÖ’cülerin Ergenekon, Balyoz, JİTEM vb. davaları nasılda sabote edip rayından çıkardıklarını hep birlikte gördük.
Bu yüzden pek çok insanın kalbi, olan bitenler konusunda yeterince mutmain değilse ve kafaları karışık ise bunun suçlusu o insanlar olamaz. Seslerini yükseltmiyor ya da yükseltemiyor olmaları da yapılanların sorgusuz-sualsiz desteklendiği anlamına gelmez.
İkballerini bir şekilde bir yerlere bağlayanların kalemşörlük ve gayretkeşlikleri geçmişte yaşananları bizlere unutturmamalı. Birbirimizi tahrik ettikçe aramızdaki uçurumun daha da derinleştiğini kavramak için dahi olmaya gerek yok!
Bu nedenle “adalet” çağrılarına kafadan karşı çıkmak yerine bu haklı davanın üzerindeki kara bulutları dağıtmak görevimiz olmalı. Karşımızda çok iyi organize olmuş ve delilleri çok iyi karartabilen bir yapı varken fırsatçılara ve de en ufak bir şüpheye dahi meydan vermemek için iki hatta üç kat daha fazla gayret gösterilmesi gerekiyor.
Ve bu ülke sadece bizden (!) mürekkep değil, bunun dışında kalan çevrelerin de iknaya ve desteklerine ihtiyaç var. Bunu yapamazsak sadece muhalifleri suçlamakla kalırız ki bir süre sonra yanıbaşımızdaki insanları dahi inandıramaz hale geliriz.
İddianamelerde suç tanımlarının açık, net ve itiraza açık olması; delillerinin de kafalarda soru işareti bırakmayacak şekilde ortaya konulması gerekiyor. Bize göre hainlerin kim olduğu çok açık ve seçik bir şekilde ortada da olsa hukuken bunların delillendirilmesi gerektiğini asla ve kata unutmamalıyız. Evrensel hukuk kabullerinin yerine getirilmesine herkesten çok bizim önem vermemiz gerekiyor. Hele hele siyasi yönü de ağır basan bu tür davalarda kılı kırk yarmak daha fazla gerekiyor.
Tüm bunları istemek ve duyarlılık göstermek 15 Temmuz’u hafife almak değildir. Tam tersine haklı olunan bir davada haklılığın teyidi için gereklidir.
***
Adalet duygularla sağlanacak bir konu değildir. Adaletin birden çok yüzü olduğunu muhafazakarlar daha iyi bilmeli. Musa ile Hızır kıssasını hatırlatmak bile yeterli olmalı.
İçimizde Hızırlar dolaşmadığına göre Musa olabilmek yani hukuk –şeriat- içinde hareket edebilmek çok ama çok önemli!
NOT: Madımak’taki derin devlet terörü ve bu teröre alet olanlar ile Başbağlar’da ülkenin temelini dinamitlemeye çalışan teröristlerin bize yaptıkları kötülükler konusunda bile anlaşamazken bu çetin günlerde Allah cümlemizin yardımcımız olsun.