Dün yakıcı bir şekilde üzerimize çöken hayat pahalılığı ve her geçen gün kötüleşen yaşam ve çalışma koşullarının gölgesi altında “1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü” kutlandı.
Hayat pahalılığı öyle yakıcı ki çalışma koşullarını konuşmaya hâlâ sıra gelmiş değil. Gündem net bir şekilde eriyen ücretler ve artan enflasyon üzerinden şekilleniyor.
İşte bu ortamda her ay olduğu gibi İstanbul Ticaret Odası, Nisan ayı için İstanbul enflasyon oranını da dün açıkladı.
İTO’ya göre nisan ayında İstanbul’da; perakende fiyat hareketlerinin göstergesi olan İstanbul Ücretliler Geçinme İndeksi bir önceki aya göre yüzde 11,36, toptan fiyat hareketlerini yansıtan Toptan Eşya Fiyatları indeksi ise yüzde 5,33 oranında arttı.
Bu verilerle beraber İstanbul’da yıllık enflasyon İTO’ya göre yüzde 80’e dayanmış oldu.
Şimdi hepimiz gözümüzü Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından Perşembe günü açıklanacak enflasyon verisine çevirdik. Son açıklanan yüzde 61’lik enflasyonun üzerine mart ayında derinleşen Ukrayna-Rusya krizinin yarattığı ekonomik etkileri de bu enflasyon verisinde daha net görmüş olacağız.
Bloomberg tarafından yapılan piyasa anketine göre de nisan ayında enflasyon Hazine ve Maliye Bakanı Nureddin Nebati’nin deyimiyle “peak” yapmaya devam edecek! Bloomberg’in yaptığı ankete katılan 16 kurumun beklentisi nisan ayında TÜFE’nin aylık yüzde 6,2; yıllık yüzde 68,3 seviyesinde gerçekleşeceği yönünde!
İTO’nun açıkladığının yarısı kadar bir enflasyon beklentisi var.
Bu durumda TÜİK’in yüzde 6 ile yüzde 11 arasında bir aylık enflasyon verisi açıklamasını bekleyebiliriz. Elbette Perşembe günü veri netleştiğinde daha net bir analiz yapabiliriz.
Ancak aylık enflasyonun yüzde 6-11 arasında geldiği bir durumda, yılın ilk dört ayında toplam enflasyon yüzde 30-36 arasında gerçekleşmiş olacak. Yıllık enflasyon ise yüzde 70-80 bandında.
Bu çok yüksek oranda bir satın alma gücü erimesi anlamına geliyor.
Geçtiğimiz yıl bu zamanlar 5.000 TL ücret alan bir işçinin bugün 8.500 – 9.000 TL alması sadece resmi enflasyona karşı satın alma gücünün koruması anlamına geliyor. Ancak piyasaya baktığımızda böyle bir ücret artışı çok nadir!
Ya da bu veriler bir başka tarafından bakarsak yılbaşından itibaren alınan zamlı maaşların daha ilk dört ayda en iyi ihtimalle yüzde 30’unu kaybettiğimiz anlamına gelecek. 5000 TL ücret alan bir işçinin satın alma gücünün resmi verilerle yılbaşındaki 3.500 TL’ye düşmesi demek bu!
Farkındaysanız asgari ücret üzerinden yapmadım hesabı!
Açıkçası bundan sonra herhangi bir hesabı da asgari ücret üzerinden yapmak istemiyorum. Her yazıda asgari ücret üzerinden yapılan hesaplar artık ücretli sınıfa asgari ücreti bir standart olarak dayatan iktidarın ve sermaye sınıfının başarılı olduğunu kabul etmek gibi geliyor bana.
Türkiye’de çalışan kesimlerin asgari ücretle sınırlandırılmış bir hayattan çok daha fazlasını hak ettiğimizi biliyoruz.
Türkiye’de çalışan kesimlerin çok daha iyi çalışma koşullarına sahip olması gerektiğini de biliyoruz.
Bunları da hiç durmadan, usanmadan ve bıkmadan dile getirmeye de devam ediyoruz.
Emekli yurttaşlarımız için durum çok daha vahim.
Onların maalesef eriyecek bir geliri de kalmadı. 2.500 TL en düşük emekli aylığı alan, daha düşük yaşlılık aylığı alan milyonlar için artık para tam anlamıyla pul oldu.
Türkiye’de yaşam her geçen gün artık daha zor, her geçen gün daha pahalı!
Çalışmak ise düşük gelir ve yüksek enflasyon ortamında yine bir o kadar anlamsız hale geliyor.
Elimizden seyretmek ve sorunları dile getirmekten fazlası ise gelmiyor.
Sorunları çözmesini beklediğimiz iktidar ise bizim yaptığımız kadarını bile yapmıyor…
Bugün çözülmeyen ve yarına bırakılan sorunlar ise dağ gibi büyüyor.
***
NOT: Tüm inananların mübarek Ramazan bayramını kutlarım. Bir sonraki bayrama sağlık ve afiyetle erişmek dileklerimle!