Yeni AK Parti önce AK Partilileri AK Parti’den temizledi, şimdi de bizzat kendi yaptığı hukuk reformlarını inkar ederek yoluna devam ediyor. Bu da nereden çıktı demeyin, işte en somut örneği.
Bilindiği gibi Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) Büyük Dairesi verdiği kararla, Selahattin Demirtaş’ın “derhal tahliye edilmesini” istedi. Ve Türkiye’nin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (AİHS), kararların bağlayıcılığı ve infazıyla ilgili 46’ncı maddesi gereği Ankara’nın Demirtaş kararını yerine getirme yükümlülüğünü hatırlattı.
Bu kararın ardından hemen sert bir açıklama yapan Cumhurbaşkanı Erdoğan ise “AİHM gibi mahkemeler bizim iç mahkemelerimizin yerine karar veremez. Resmen çifte standarttır, hatta iki yüzlülüktür” ifadelerini kullandı. Yani AİHM’ye açıkça meydan okuduk ve sizin kararlarınızı tanımıyoruz da, uygulamıyoruz da dedik.
Oysa biliyoruz ki bizzat Tayyip Erdoğan’ın başbakanlığı döneminde 2004 yılında yapılan anayasaya değişikliği ile uluslararası sözleşmeleri bir üst hukuk mercii olarak tanıdık. 2004 yılında yapılan anayasa değişikliği metninde Anayasasının 90. maddesinin son fıkrasına aşağıdaki cümle eklenmiştir ifadesi yer alıyor: “Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır.”
Reform niteliğindeki bu anayasa değişikliğini AK Parti iktidarı gerçekleştirdi ve üstelik bu reformla da yıllarca övündü. Ama şimdi aynı AK Parti, Türkiye’yi demokratik dünyadan koparmak için kapalı bir dünyanın zihniyet iklimine yönelmiş bulunuyor.
Maalesef demokratik dünya ile aramızdaki fark giderek açılıyor. Nihayetinde evrensel hukuk normlarının tartışıldığı, daha doğrusu reddedildiği bir ülke haline gelmiş bulunuyoruz. Önce siyasetin de desteği ile Anayasa Mahkemesinin kararlarını tanımayan alt mahkemeleri gördük, şimdi de anayasamızla teminat altına aldığımız (90. Madde) AİHM kararlarını tanımıyoruz.
Oysa biliyoruz ki ifade hürriyetinin de, siyasal ve her türlü örgütlenme özgürlüğünün de tek teminatı evrensel hukuk normlarıdır. Eğer hukuk işimize gelmeyen fikirlerin, siyasal görüşleri ifade etmenin teminatı olmayacaksa hak ve hürriyetlerin ne önemi olabilir ki...
Bugün kendini adeta son mahkeme gibi gören iktidar da çok iyi biliyor ki hukuk devletinin hakim olduğu, yargının bağımsız ve tarafsız kararlar verdiği bir ülke hem kendi vatandaşları için güvenli bir liman, hem de bütün dünya nezdinde güven ve itibarın teminatıdır.
Bu böyle olduğu içindir ki Cumhurbaşkanı Erdoğan bir ay önce “Kendimizi başka yerlerde değil Avrupa’da görüyor, geleceğimizi Avrupa ile kurmayı tasavvur ediyoruz. Kalkınmayı, refahı ve istikrarı sağlamanın en önemli yollarından birinin hukuk devleti ilkesi olduğunu biliyoruz” diyerek ülkedeki demokrasi açığını kapatmak için reform ve normalleşme sinyali vermişti. Ama bugün, kendi yaptığımız reformları bile inkar etme pahasına AİHM kararlarını tanımayacağımızı bütün dünyaya açıkça ilan ediyoruz.
Madem evrensel hukuk normlarını ve AİHM karalarını tanımıyoruz o zaman ne işimiz var ki orada... Kimse bizim kafamıza sopa dayayarak AİHM’de tutmuyor. Türkiye özgür iradesiyle AİHM’nin kararlarını, kendi yasalarının üzerinde bir hukuk mercii olarak kabul ettiği için orada bulunuyor ve ayrıca mahkemede bir de Türk yargıç var.
Oturup kimseye afra-tafra yapmadan, Türkiye toplumunu da “yerli-milli” masallarıyla boş hayallere sevketmeden bir karar verelim artık. Eğer önce hukuk güvencesi isteyen yabancı yatırımcıya ihtiyacımız yoksa, bütün dünyaya meydan okuyacak kadar güçlü ve zengin bir ülkeysek çıkalım ve gelişmiş dünyaya “Sizin yatırımlarınıza da, paranıza da, hukukunuza da ihtiyacımız yok” diyerek hadlerini bildirip ülkemizin kapılarını dünyaya kapatalım olsun bitsin...