TÜİK, “Yaşam Memnuniyeti 2017” araştırmasını yayınladı. Bakın mutluluk ve umut hakkında durumumuz nedir?
Büyük bir ekonomik kriz sonrası AK Partinin iktidara geldiği ilk yıl;
2003’de durum şu:
Çok mutlu %12,0; mutlu %47,6; kısaca mutluluk oranı %59,6
Ya şimdi (2017)
Çok mutlu %7,2; mutlu %50,8; kısaca mutluluk oranı %58,0.
Görüleceği üzere insanlarımız 2003 yılına göre daha az mutlu.
***
Mutluluk oranı 2008 yılında %55,8’e ve 2009 yılında %54,3’e kadar düşüyor. En mutlu yıl ise %62,1 ile 2010 yılı. Sonrası ise %61,3 ile 2016.
2017 yılında erkeklerde mutluluk oranı %53,6 ile 2008 yılına eşit. Gerçi erkekler zor mutlu oluyor. Ama şu an erkeklerin mutluluk oranı 2003 yılına göre de (%58,1) oldukça geride.
Kadınlar ise farkı kapatıyor. 2003 yılında %61,0 olan kadın mutluluğu şu an %62,4’e çıkmış durumda. Önceki yıl (2016) ise kadınların mutluluk oranı %64,5 ile tavan yapıyor.
Mutluluğumuz azaldı da umudumuz ne durumda?
2003 yılında %66,9 olan umutlularımızın oranı bugün (2017) %73,4’e çıkmış durumda. 2010 yılından bu yana adeta umutla yaşıyoruz. 2013 yılında %77,0 ile tavan yapan umutlarımız 2016 yılında bile %76,8 düzeyindeydi. Biraz umut kaybetmiş olsak bile halen 2003 yılının oldukça üzerindeyiz.
Umut düzeyinde de mutlulukta olduğu gibi kadınlar daha önde. Erkeklerde %72,2 olan umutluların oranı kadınlarda %74,7. Erkeklerin umutları son bir yılda %77,0’den %72,2’ye hızlı düşüyor. Kadınlarda düşüş daha yavaş. Ama hem erkekler hem de kadınlar 2003 yılına göre çok daha umutlu görülüyorlar.
KAMUDAN HERKES MEMNUN AMA...
Kamu hizmetlerinden memnuniyet oranlarına bakıyoruz.
1- Sağlık hizmetlerinden memnun olanlar 2003 yılında %39,5 seviyesinden 2017’de %71,7’ye çıkıyor.
2- Eğitim hizmetlerinden memnuniyet ise 2004 yılında %48,7 seviyesinden yüzde 54,6’ya çıkıyor.
3- Adli hizmetlerde ise %45,7’den %54,1’e artıyor.
4- Asayiş hizmetlerinde ise %57,9 olan memnun olanların oranı %74,4’e artıyor.
Bu oranlar siyasi iktidarın hala gücünü nerden aldığını gösteren önemli göstergeler. Kamuyu hala kendinden önceki dönemin üzerinde yönetiyor. Ama son bir yıla baktığımızda ciddi bozulmalar da göze çarpıyor. Mesela eğitimden memnun olanların oranı %65,1’den %54,6’ya geriliyor. (%16,0 bozulma var)
Adli hizmetlerde %6,7, sağlık hizmetlerinde de %4,9 memnuniyet düşüşü görülüyor. Özellikle yargıya bakıyoruz: Yasaların herkese adil ve tarafsız uygulanmasını sorunlu görenlerin oranı 2004 yılında %56,1 düzeyindeymiş. Bu oran 2013 yılında %28,0’e kadar geriliyor. Ama 2016 yılında yasaların tarafsız ve adil uygulanmasını sorunlu görenlerin oranı %33,8 seviyesinden 2017 yılında %37,5’e çıkıyor. Yine de 2003-2004 yıllarına göre çok ama çok iyi bir düzey var. Hatta mahkemelerdeki işlemleri ve davaların karara bağlanma süresini sorunlu görenlerin oranı da 2003 yılında %80,9 ve %88,0 düzeyinden artık %32,5 ve %39,6’ya geldiğini görüyoruz.
Kısaca kamu hizmetlerinden memnuniyet oranlarında bir düşüş görülse de halen bu oranlar 2003-2004 yıllarına göre oldukça yüksek düzeyi gösteriyor.
OKUMAK ZARARLI
Çalışma sistemimiz, vergi sistemimiz bize okumanın önemini azalttığını gösteriyor. Bunu defalarca işledim. Türkiye’de orta sınıf eriyor; eskiye oranla daha az kazanıyor.
Mutluluk oranlarına bakıyoruz; durum ne? (2004-2017)
Yüksek öğretim mezunları: %66,8 - %56,9’a geriliyor.
Lise mezunları: %58,2’den %57,4’e küçük bir düşüş görülüyor.
Bir okul bitirmeyenlerin mutlu olanları ise %54,4’den %62,5’e çıkıyor.
Ya iş? Yani çalışanlar nasıl?
2004 yılında ücretlilerin yüzde 57,4’ü memnun ve %30,’u orta düzeydeyken, bu oran artık %84,0 memnun ve %8,5 orta. İşverenlerin ise %61,0 olan memnuniyet oranı artık %87,5.
Kısaca çalışan memnun-çalıştıran memnun. İşçi memnun-memur memnun. Hepsinden önemlisi devletten memnun olan bir millet var. Daha ne olsun?
TÜİK böyle diyor. Bize söz düşmez.