Birkaç gündür bir mesele hakkında yazıyorum. Kombassan örneği üzerinden sistemin nasıl kilitlendiğini açıklamaya çalışıyorum.
Bir tarafta geçmişte nerede ise tamamı camilerde toplanan ortaklık içinde kar payı vaadi de olan paralar var. Diğer tarafta hem ortaklığı hem de kar payı vaadini bir türlü çözemeyen hukuk sistemimiz.
28 Şubat sürecinde devlet (görünen yönetim ve görünmeyen yönetim) her ne hikmetse bu sisteme tabir-i caiz ise dokunmadı. Çünkü ülkenin dövize ihtiyacı vardı ve milletin sömürülmesine kimse ciddi anlamda önlem almadı.
Hem de sömürülenler tam da camilerde toplanmıyor muydu?
70 civarında holding adı altında görülen para toplama işi zaten nerede ise kağıt üzerinde kaldı ve milletin parası gitti.
Şimdi bir soru sormak lazım: Camilerde bile yüksek kar payı vaadiyle verilen paralar faiz değil miydi? Acaba kar payı vaadi düşük olsaydı, aynı insanlar bu holdinglere para verir miydi?
O zaman camilerde para verenlerle bugün bu işleri takip eden hukukçular nasıl oluyor da bir yerde buluşabiliyorlar? Çünkü dünya görüşleri tamamen zıt.
Demek ki, durum para veya çıkar olunca inançlar, görüşler hükmünü o kadar da sertleştirmiyor. Hemencecik ortak noktalar bulunabiliyor.
HHH
Aradan yıllar geçti. TBMM’si bile bu konu hakkında komisyon kurarak çözüm aradı.
Geriye zaten 3-5 tane yaşayabilir holding kaldı. Hatta bunların içinde de ciddi bir değişim yaşandı. Yönetimler değişti.
Amaç yaşatmak ve iş yaparak kayıpları telafi etmek oldu.
Gelin siz cevap verin: Kombassan eski düzende 70 bin civarı ortağı olan bir holding. Şu an halka açık işlem gördüğü için borsada da binlerce yatırımcısı var. Bir de şirketlerde çalışan 4 bin 600 işçi.
Çözüm ne?
Eski ortaklar hem döviz bazında hem de yüksek kar payı vaadi ile yargı üzerinden “ortaklığı yok sayarak” büyük kazançlarla paralarını geri almak isteyebilir. Bu onların hakkı olarak da görülebilir.
İyi ama o zaman geriye kalan 70 bin ortak ya da şu an borsadan hisse alarak ortak olanlar ne olacak?
Grup zaten 28 Şubat sürecinde çok ciddi bir mal kaybına uğradı. Petlas olsun Air Alfa olsun, Faisal Finans olsun nerede ise yok pahasına gitti. Sadece Faisal Finans’a bakın. Kombassan’ın elinden gittikten sonra birleşmeler ile yakın tarihte 1,5 milyar dolara satıldı.
Kısaca diyeceğim o ki; şimdi ne olacak?
Ya bütün ortaklara aynı para verilsin; ya da yaşatılarak elde edilecek kazanç üzerinden zaten borsada hisse değeri üzerinden ortaklar kalan paralarını istediği gibi değerlendirsin.
Çözüm ne, çözüm?
Zaten eski gerici bir şirket diye kapansın gitsin mi? Ya da çözüm üretilerek 2 milyar liranın üzerinde hasılat elde eden, 500 milyon liraya yakın brüt kar sağlayan, savunma sanayinden, Romanya’daki stratejik yatırımlara kadar çok geniş bir iş sahası yaşatılsın mı?
Bu yazıyı aslında yazmayacaktım. Ama iki yazı üzerinden öyle eleştiriler geldi ki mecbur kaldım.
Çözüm öneren yok. Eski kara defterler üzerinden sorunlar dile getiriliyor.
İyi ama sorun değil, çözüm aranılıyor.
Hatta çözüm noktasında Ankara bile çok mesafeli. Çünkü geçmişte izlerini görmek istemiyorlar belki de. Ergenliğe adım atan çocukların ilk olarak aile büyüklerini küçük görmesi gibi bir şey. Görmedim-duymadım-bilmiyorum...
Tekrar ifade ediyorum: Çözüm kalan parayı paylaşmak ise bir bütün değer olarak satılsın ve herkese ne düşüyorsa eşit şekilde o ödensin. Ya da kurum yaşatılsın ve elde edilen kazançla değer artışı üzerinden kayıplar yavaş yavaş telafi edilsin.
Hukuk sistemimiz maalesef Almanya’nın bile başaramadığı şekilde durumu kilitledi. Önceki günler yazdım, birbirinin tam zıttı o kadar çok karar var ki.
Adeta ortaksız ama çok ortaklı bir holding oluşturuldu. Hem ortağı yok hem de ortağı çok bir grup. Hem ortaksınız hem faizcisiniz diyoruz. Sorun resmen kilitlendi.
Ama artık bir çözüm bekleniyor.
Bu kilitlenme ya çözülür ya da gerici ama ileri teknolojik üretim yapan bir şirket daha kaybolur gider. Yaşatmak mı yoksa görmezden gelip ölmesini mi beklersiniz.
Karar sizin!