Bir yanda başta FETÖ olmak üzere bütün terör örgütlerine karşı kararlı, sonuç alıcı, kalıcı çözümler getiren bir mücadeleyi en etkin ve en doğru biçimde sürdürme gereği var. OHAL bunun sonucu. Defalarca vurgulandığı gibi, “millete değil, devletin kendisine karşı ilan edilmiş” bir OHAL bu. Başka hiçbir şartta içimize sinmezdi. Gelgelelim, 15 Temmuz’da yaşananların boyutu, o akıldışı, ahlakdışı ve vicdanda tartıya gelmez hainlik bunu zorunlu kıldı. Millet bunun farkında.
Öte yanda da hızla normalleşme gereği var. OHAL uygulamaları ülkemizi ve geleceğimizi güvence altına aldıktan sonra, tartışmamız ve gerçekleştirmemiz gereken bir dönüşüm ihtiyacı var. İlk adımları bugün atılıyor, ama yeterli olmaz. Yönetsel sistemimizi baştan sona yenilememiz gerekiyor. 15 Temmuz gibi belalara bir daha geçit vermeyecek, denetim mekanizmaları güçlü bir sistem inşa etmemiz gerekiyor. Demokrasiyi, sandığı, hayat hakkımızı tümden korumaya alacak bir sistem. Demokratik, özgürlükçü, gelişmeci, terörü bir tehdit ve pazarlık aracı olmaktan çıkaracak bir sistem. Millet bunun farkında.
***
FETÖ’yü devletin kılcal damarlarına varasıya temizlemeliyiz. Bölgesel istikrarsızlaşmanın manivelası olarak iş gören, her aktörün kendine göre kullanışlı bulduğu ve yön vermeye çalıştığı DAEŞ’i etkisizleştirmeliyiz. PKK’yı silahtan, etkin olmaya çalıştığı coğrafyayı şiddetten arındırana kadar mücadele etmeliyiz. İyi niyetle yürütülmeye çalışılan çözüm sürecinin o coğrafyada nasıl bir dönüştürücü etki oluşturduğunu insanlarımız gördü. PKK’nın, siyasi sözcüsü HDP’nin bugünkü tutumunun izahı yoktur. Kim hangi retoriğe başvurursa vursun. Millet bunun farkında.
Bütün bu zorluklarla yüzleşir ve mücadele ederken, birilerinin normalleşmeden anladığı 14 Temmuz şartlarına, o dönemin siyasi söylemine, Erdoğan ve Ak Parti düşmanlığının kolaycılığına, artık anlamını yitirmiş olması gereken konumların konforuna dönmekse ortada ciddi soru işaretleri belirir. Türkiye’nin dönüşüm ihtiyacına set çekmeye çalışanların niyeti sorgulanır. “Efendim, darbenin failleri belli, yakalandılar da, işi bu kadar genişletmenin gereği nedir” diye soranlar 15 Temmuz şehit ve gazilerinin yamacından geçmemiş, o geceyi kavramamış sayılır. Benden söylemesi, millet bunun da farkında.
Muhalifliklerine halel gelmesin diye bu zoraki konumu savunma gayreti içinde olanların tarihimizin son iki yüzyıllık dönemini okumalarında da ciddi sorunlar olduğunu düşünüyorum. Hadi, o kadar derinlikli bakmayı başaramadılar diyelim. Son 70 yıllık demokrasi tecrübemize baksınlar hiç değilse. Kendileri dahil pek çok kesimi hedef tahtasına koyan darbelerin yıkıcı etkilerini anlamaya çalışsınlar bir. Bellek tazelesinler. Onlar bakış açılarını karartsalar da millet bunun farkında.
***
1946’dan bu yana, milletin dönüşüm ihtiyacına karşılık gelen siyasi hamlelerle yerleşik düzenin buna set çekme refleksleri arasında savrulup durduk. Daha çok, daha hızlı yol alabilirdik. Olmadı, izin vermediler. Hep yazarım, milletin hassasiyetlerini siyasetin öncelikleri kılmak bu memleketteki en zorlu işlerden biridir. Bugüne kadar kim buna kulak verdi, kim sağır kesildi, millet bunun farkında.
Kendi toplumuna yabancılaşmış, sağır kesilmiş, Batı’ya dönük aşağılık kompleksini bütün semptomlarıyla bugüne kadar dışa vurmuşlar için ne diyeyim, bilemiyorum. Onlara kalırsa, bugün yaşanan cehennem halidir, boğulmuşluklarının süregitmesidir. Son iki yüzyılın muhasebesini doğru düzgün yapamayanlar için bugün de çıkış yolu yoktur. Cumhurbaşkanı Erdoğan ne demişti 15 Temmuz gecesi: “Halkın gücünün üstünde bir güç tanımadım ben bugüne kadar.” Millet bunun bilincinde olduğu için sokaklara aktı, istiklalini ve istikbalini savundu. Bu gelecek tasavvurunu anlayamayanlar için sandığın sonu hüsrandır. Akıl hocaları ne kadar üstelese de öyledir. Millet bunun farkında, hem de fena halde farkında. Allah izin verirse, yarın bunu da görürüz.