15Temmuz’un bir milat olduğunu kavrayamayanlar için sözüm yok. Milletimizin büyük çoğunluğunun sahip olduğu değer ve hassasiyetler 15 Temmuz darbe girişiminin önüne set çekti ve nasıl bir beka mücadelesi içinde olduğumuzu da kelimenin tam anlamıyla billurlaştırdı. Kimilerinin birbirinden ayrışık gibi göstermeye çalıştığı sorun başlıklarının esasen sistematik bir bütünlük taşıdığı da iyice gün yüzüne çıktı.
Tek tek saymaya çalışalım bu sorun başlıklarını. Muhalefetin de el attığı pek çok alandaki bozguncu, bozuşturucu etkisi iyice açığa çıkmış ve artık muhalefetin de malumu olması gereken FETÖ’nün devletin kılcal damarlarına varasıya temizlenmesi ve bir daha böyle yapılara izin verilmemesi gereği. PKK/PYD’nin Suriye üzerinden şiddet yöntemini ihya edişi ve çözüm sürecini tahrip etmekte bir beis görmeyişi. Bölge politikalarında kullanışlı bir araç olan DAEŞ’in tümden denklem dışına çıkarılması ve Suriye ile Irak’ta tırmanan vahşete dur denilmesi ihtiyacı.
Fırat Kalkanı ile ülke savunmasının ileri hatlarda kurulması ve bir güvenli bölgenin acilen hayata geçirilmesi. Batılı müttefiklerimizin Türkiye’nin gerçeklerini kavrayacak ve kendi çıkarlarını da gözetecek akılcı bir çizgiye çekilmesi. Bölgeye ilişkin Amerikan politikalarının yeni ABD yönetimi tarafından sorgulanmasının sağlanması. Türkiyesiz bir AB’nin akıldışılığının ve stratejik ufuk darlığının Avrupa yönetimlerine ve toplumlarına anlatılması.
15 Temmuz sonrası ortaya çıkan kurumsal yenilenme ihtiyacı. 12 Eylül darbe rejiminin oluşturduğu melez sistemden kurtulma ve daha iyi işleyen bir yönetsel modele kavuşma gereği. Sistemin yenilenmesi eşliğinde, Ak Parti’nin 7 Haziran ve 1 Kasım seçim beyannamelerinde yer alan ve bir kısmı hayata geçirilmiş bulunan demokratik, hukuki ve ekonomik reformların hız kazanması.
Bayağı uzun bir liste, öyle değil mi? Üstelik bunlara pek çok alt başlık da eklenebilir. Sanılmasın ki bunlar son birkaç yılın ya da son on yılın biriktirdiği sorunlar. Ya da şu meşhur milatla, hani “Efendim, Tayyip Erdoğan ve Ak Parti filanca tarihe kadar pek reformcuydu ve biz de destekçisiydik de sonra bir başka hale büründü” şeklindeki, siyasi ve toplumsal gerçeklikten kopuk bir garip teşhisle açıklanmaya çalışılan sorunlar.
FETÖ 40 yılı aşkın tarihçesi olan bir sorun. Bölgemizdeki durum 1979 İran Devrimi’nin hemen akabindeki İran-Irak savaşı ile şiddete boğulan ve bu şiddetin her dönem daha da akıldışı bir nitelik kazanarak yaygınlaşıp tırmandığı bir sorun yumağı. AB’yle, gün olup da Avrupa aklının devreye gireceğini umduğumuz ve hep hayal kırıklığı yaşadığımız 57 yıllık bir serüvenimiz var. 1982 darbe anayasasının bize giydirdiği deli gömleğiyle tam 34 yıldır uğraşıp duruyoruz bir yandan da.
Rahmetli Özal’ın kısa reform dönemi sonrasında siyasetin toplumsal tabanından kopup dağınıklaştığı, bunu aşmak yolundaki ilk çabanın da 28 Şubat’la tırpanlandığı ve en sonu Ak Parti iktidarıyla yeni bir değişim ve reform döneminin başladığı çalkantılı demokrasi serüvenimiz var.
Ak Parti dönemine sıkışan antidemokratik girişimleri kısaca özetlemek bile yeterli: Cumhurbaşkanlığı seçimindeki 367 icadı, kapatma davası, Oslo sürecinin ve akabindeki çözüm arayışının sürekli sabote edilmesi, 7 Şubat MİT krizi, Gezi olayları, 17-25 Aralık darbe girişimi, 6-8 Ekim olayları, FETÖ’cü cuntanın 15 Temmuz kalkışması ve yazmaktan yorulacağımız daha nice alt başlık.
İşte milletin büyük çoğunluğu bütün bu olup bitenleri, kendisine tepeden bakmayı adet edinmişlerin küçümseyici bakışlarını da boşa çıkararak, tam bir sistematik bütünlük içinde okuyor ve buna uygun milli karşılıklar üretiyor. 15 Temmuz direnişi de bunun zirvesini oluşturuyor. Bu bütüncül bakış kimi muhalif kesimlerin mikro ayrışma alanları üzerinden kurgulamaya çalıştıkları çatışma dinamiklerini de felaket tellallarını da boşa çıkaracak. Nicedir hep öyle olduğunca.