Birkaç bin Suriyeli mültecinin kurban bayramı münasebetiyle Suriye’ye gitmesi yine ‘olay’ oluyor.
Her bayramda aynı hikâye.
Vay efendim madem Suriye’ye gitmeleri mümkünmüş, öyleyse iç buçuk milyon Suriyelinin Türkiye’de ne işi varmış?
Bunlara ne diye geçici koruma statüsü verilmiş?
Geçici korumanın şartı, geldikleri yere güven içinde geri dönme imkânından mahrum olmak değil miymiş?
E güven içinde geri dönebiliyorlarmış ya işte geldikleri yere!
***
Geldikleri yer…
Evet, hepsi Suriye’den geliyor; ama Suriye’nin bir yerinden değil her yerinden.
Yüzde 97’sine veya 98’ine ancak kötü muamele, işkence ve hatta ölümü göze alarak geri dönmelerinin mümkün olduğu yerler söz konusu.
Esed rejimi ve müttefiklerinin hakim olduğu veya kuşatma altında tuttuğu, bombaladığı bölgeler…
PYD/PKK’nın kontrolündeki bölgeler…
“IŞİD”in varlık göstermeye devam ettiği bölgeler…
Kurban bayramı münasebetiyle o bölgelere giden / gidebilen mülteci var mı?
Yok.
Sadece Türk Silahlı Kuvvetleri’nin -Özgür Suriye Ordusu ile beraber- kontrol ettiği, Suriye topraklarının sadece yüzde ikisine-üçüne tekabül eden yerlere güven içinde gitmeleri mümkün.
Birçoğunun o yerlerde akrabaları var.
Genellikle Suriye’nin başka yerlerinden o yerlere gelmiş, kendileri gibi mülteci olan akrabaları.
Genellikle istiap haddi çoktan dolmuş olan kamplarda, kasabalarda, ilçelerde güç bela yaşayan akrabaları.
Birkaç bini bayramdan bayrama akraba ziyareti için o yerlere gidiyor / gidebiliyor diye Türkiye’deki üç buçuk milyon Suriyeliyi ‘geri gönderip’ o daracık alana sıkıştırmayı ve o daracık alandaki imkânsızlıklarla baş başa bırakmayı savunmak ne akla sığar ne insafa.
***
Hicretlerle yoğrulmuş olan bu ülkenin çocuklarına şöyle düşünmek, şöyle söylemek yakışır.
Ne mutlu bize ki üç buçuk milyon Suriyeli muhaciri ülkemizde ağırlayabiliyoruz ve ne mutlu bize ki bu muhacirlerin bir kısmı bizim sunduğumuz imkânlarla Azez yahut Bab’daki akrabalarını bayramlarda ziyaret edip onlarla hasret giderebiliyor.