Başkanlar, yöneticiler, teknik adamlar ve futbolcular için bir kazanç olan bu gerilim; takımlarına gönül veren taraftarlar için bir eğlenceydi, amaç maç izlerken stres atmaydı.
Ne değişti? Tüm gerilim ardından futbol taraftar için hayat-memat meselesi, stresin tavan yaptığı, başka takımları tutan Abi-kardeşin beraber maç izlemeyeceği hal aldı.
Dünya derbisi dediğimiz vasat maçlar başladı bitti, yankıları 15. güne yaklaşırken bitmedi. Hatta ateşi daha da alevlenmeye başladı.
Stada giriş, kimlik kontrolü, ‘şifre 1907’ polemiği, derbi sonrası kötü muamele, yapılan transferlerin yansımaları, küfürler, hakaretler saymakla bitmiyor... Yıllar önce de bu atışmalar, kırıcı laflar hakaretler vardı. Dünlerde de tehditler, küfürler, ağır hakaretler vardı...
Bugünlerde de yine var; Taş üstünde taş bırakmayan, yeri yerinden oynatan, silahı olsa hakemi vuran başkanlar, taraftara militan diyen başkan yardımcısı, bize koro halinde küfürler edildi diyen, aynı gün içerisinde küfüre küfürle karşılık veren futbolcusu olan teknik direktörler...
Yan yana geldiklerinde canım cicim muhabbetler, aralarına 10 dakika mesafe girdiğinde güvenlik kamerası görseler birbirleri aleyhine konuşan koca koca adamlar...
Galatasaray, maç sonrası Fenerbahçe’yi suçladı, Fenerbahçe buna madde madde ekran görüntüleri ile cevap verdi. Başka bir gün Galatasaray açıklama yapacak ve bu olaylar sürüp gidecek.
Doğru olan bu hareketler devam etmeliydi; Kadın voleybol karşılaşmasında başkanların oyuncuları beraber alkışlamaları, futbol maçı sonrası Başkan Ali Koç’un rakibin başkan ve yöneticilerini tebrik etmesi. Kazanılan derbiyi Galatasaray’ın ölçülü bir şekilde kutlaması, çok zor şeyler değil.
Kapalı kapılar arkasında canım cicimli sohbetleriniz, abi-kardeş takılmalarınız nasıl devam ediyor ise ekran karşısında da bu durum devam etmeli. Bu açıklamalar sporumuza katkı vermez hatta her geçen gün daha kötü kaoslara götürür.
Spor anlamını yitirmeden ve amacına uygun olarak bizler sporun temelinde yatan barışı hiçbir zaman unutmayalım…