“ibrahim
içimdeki putları devir
elindeki baltayla kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim”
Kendime sırtımı dönüp en ücra köşeye saklanmak istedim.
Kendimden kaçamadım.
Kimse kendinden kaçamaz.
Karda yürürsün bir izin olur.
Yaşarsın sızın belli olur.
“asma bahçelerinde dolaşan güzelleri buhtunnasır put yaptı ben ki zamansız bahçeleri kucakladım güzeller bende kaldı ibrahim gönlümü put sanıp kıran kim”
Kayboldum bahçelerde.
Hafızamdan bir sözü çıkardım koydum önüme:
“Çok erken geldik varılacak nâra.”
Bazen hiçbir şey söyleyemeyecek kıvamda olursun.
Haller giydirilir üzerine. Halden hale geçersin.
Esvap değiştirirsin.
Nedir son giyeceğin esvap?
En son kimi seyre dalarken öleceksin?
Vakit kısa. Herkes dallara ve yalanlara tutunuyor