elimi tut
bir cümle söyle
içinde yalan olmayan bir cümle
göklere bakma anında dünyadan çıkma anında
söyleyip kaybolayım söyleyip varolayım
bir cümle bir cümle bir cümle
lailaheillallah
Mevlâna İdris
Dünyanın içinden Mevlâna İdris geçti.
Mevlâna İdris, ruhunu kaybeden dünyada soylu bir ruh.
Kuşlar için, çocuklar için, dostları için, çiçekler için kitaplar yazdı. Onlara şarkılar söyledi.
Mevlâna İdris, yolculuğunu ve şarkısını, kelimelerini ve dostluklarını güç olarak kullanmadı.
“Nilüfer çiçeği ve çağımız arasında, hakikat şarkısının peşinde” koştu.
Hayretle yaşadı, inanarak yaşadı.
Kurda kuşa, bulutlara, karıncaya hayreti eksilmedi.
Allah’ın sevdiği kuluna lütfu…
Soylu bir gözyaşına, duaya inanır Mevlâna İdris.
Binlerce hikâyesi var. Bitmez muhabbeti, bitmez asaleti.
Hikâyelerine gönlünü, şarkısını katan adam Mevlâna İdris.
Çocuklara, bahçelere, sevdalara aşina bir şair.
Kararıp biten geceye, aydınlanan sabaha, tenhalara, sözün incesine sarılı şair.
Soylu ülkülerle yaşadı güzel dostum.
Çocuklara, çiçeklere, âleme mektuplar gönderdi:
“Yaşasın bitimsiz uzun yollar ve derin mevzular ve tabii ki yaşasın aşkı hakikat olanlar,” diyerek.
Anadolu’da sitem ifadesi olarak kullandığımız “aşk olsun” sözüne Azerbaycan Türkleri “eşq olsun” derler, kimi zaman “çok doğru söyledin” kimi zaman da “hayran kaldım” manasında. Sözün her iki manasıyla “eşq olsun Mevlâna, eşq olsun.”