Neden kimlik Müslümanların yaşadığı her yerde bir mesele? Neden Müslümanlar kuşkulu, endişeli ve zihnî bir karmaşanın içindeler?
Kimlik meselemiz, zaman içinde birçok farklı veçhesiyle; bugün ise etnik, yerel taleplerle gündemimizde yer almaya devam ediyor.
***
Peki biz kimiz? Niçin bir aradayız? Nereden geldik buraya? Burada varlığımızı anlamlı kılan nedir?
Bu soruların cevaplarını ararken Müslümanca ihtimamı göstermediğimiz takdirde varacağımız bilaistisna her sonuç bizi dünya sisteminin rızasına uyan bir yere götürür. Müslümanca ihtimamın eksik olması, varlığımızın manasına uygun anlayışın, tavrın, yaklaşımın eksik olması demektir.
Kimlik meselemiz, varlığımızın manasını dikkate almayışımızla, dünya ile ilişkimizde fazla ciddileşmemizle, modern zamanlarda ise tümden dünyevileşmemizle büyüdü. Kimlik meselemizi kendi içimizde “biz olarak” ve “biz kalarak” konuşamadığımız için bu toprakların ruhuna, dokusuna uymayan “meseleler” bize bir “mesele” olarak dayatılıyor, bizi millet olarak yoran bu “meselelerden” dolayı her geçen gün biraz daha kendimizden uzaklaşıyoruz.
***
Bugün kimlik meselemizin temelini “Türk” kavramına bakıştaki çarpıklık oluşturuyor. Bin senede manasını kazanan Türk kimliğinin köklü manası bir miktar manipüle edildi. Hristiyan dünyasıyla din adına yürütülen mücadelenin siyasal adlandırması olan, “Ceddin deden, neslin baban/Hep kahraman Türk milleti”ndeki Türk, Batılılaşmanın bir enstrümanı haline getirilmek istendi.
Kimlik meselemizden kaynaklı sıkıntılara farklı örnekler verilebilir.
Kimlik meselemiz, Müslümanlığa yaklaşım meselemizle doğrudan alakalı. Müslümanlık tarifimiz sıkıntılı olduğu için bugün her şeyimiz sıkıntılı durumda. Yaşadığımız evler, akrabalık ilişkilerimiz, zenginlerimizdeki ihtiras, edebiyatımızdaki düzeysizlik, musikimizdeki durgunluk, sınırlarımızla ilgili kafa karışıklığımız vb sayılabilecek her husus Müslümanlığımızla olan irtibatımızın sadece zayıflığıyla değil yanlış oluşuyla da ilgili.
***
İslam dinlerden bir din değil. İslam bizim için Allah katında hak olan tek din. Bu inanç bugün yıpratılmış durumda. İslam “semavi dinler”, “evrensel dinler” vb konseptlerle dinlerden bir din haline “getirilmek” üzeredir. Oysa biz kendimizi İslam’ın Adem Aleyhisselam’dan beri devam ede gelen Tevhid’in son halkasında görürüz. Resulullah tüm nebilerin, resullerin hatırlattıkları hakikati son kez hatırlatan, mesajı tamamlayandır.
Adem Aleyhisselam’dan beri gelen insan neslinin her bir fırkası vahye muhatap olmuş. Her bir kavim Allah’ın varlığı, birliği ve bilgisinden haberdar kılınmış. Allah dil ile yarattığı her kavme hakikati hatırlatmış. Peygamberler de geldikleri toplumlara onların dilleriyle konuştular. Belki insanoğluna hakikat, dillerin çeşitliliği sayısınca hatırlatıldı...
Allah en son Arapça indirilmiş Kur’an-ı Kerim’le hitap etti bize. Arapların diliyle biz Türk milletine ve İngilizlere, Hintlilere, Çinlilere, Latinlere ve kıyamete kadar var olacak diğer tüm milletlere...