Şimdi herkes nöbette olduğunu söylüyor. Adı İsmet Özel olan bir şair bu vatanın nöbetini tuttu en başından beri. “Öyle bir nöbetteyim ki bırakın yanıma gelmeyi, hayal bile edemezsiniz” dedi üstelik.
***
Bize vefa yakışır ve bu yazı Karar’da yazdığım ikinci İsmet Özel yazısı.
***
Kaç yaşındaydım Özel’in ilk kitabını okuduğumda hatırlamıyorum. Kitap aklımda. Zor Zamanda Konuşmak. İbrahim Kiras’ın doğum günü hediyesiydi. Çok sevdim. Hala en sevdiğim yazıları o kitaptadır.
***
Zor zamanda konuşmayı “Cuma mektupları” ile sürdürdü İsmet Özel. “Bir siperden söz ediyorum” diye başlıyordu ilk cümle. Daha ilk cümleden bir cephe açıyordu. Durduğumuz yerin neresi olduğunu, ne yapmamız gerektiğini, sorumluluğumuzu öğretiyordu. O zamandan beri her İsmet Özel yazısı bende bir heyecan uyandırmıştır. Pek çok yazısından sonra şöyle bir “Ey Türk titre ve kendine dön!” dediğimi hatırlarım.
İçinizde dünyanın işini hemen bitirme isteği…
***
Üzerine titrediği bir vatan vardı. Vatanımız. Ve o siperi hiç terk etmeden konuşuyordu. Hep çağırdı o sipere dost bildiklerini. Allah’tan hiç ümit kesmedi. Ona saldıranlara rağmen nöbet yerinden hiç çıkmadı. Orada tek başına bekledi.
***
“Yalnızım ve en kuvvetli tarafım bu” diyor İsmet Özel. Bir mümin kalbi, bir şair kalbi ancak bununla baş edebilir. İnsan bir ömür yalnızlığı nasıl göze alabilir? Tutunduğu hiçbir tuğlayı rab bellemeyerek. Tek başına kalma pahasına kimsenin terbiyesine girmeyerek. Süslü bir hayatı değil doğru bir hayatı tercihe şayan bularak.
İsmet Özel hınca hınç bekçisi kaldı hakikat burçlarının. Gözünü bir an olsun Türkiye’den başka bir yere çevirmedi. Ayağını bir an olsun vatan toprağından kaldırmadı. Kıblesi hiç şaşmadı. O hiçbir zaman namazını bozmadı. Mihrap yerini terk etmedi. Ahir ömrüne eriştiğinde dünyada bir İslam davası kaldıysa, bu davanın Türkiye’nin Dar’ül İslam olması ve bu davanın da omurgasının İstiklal Marşı olduğunun bilinciyle bir an olsun İslam davasından vazgeçmedi.
Bir ömrü Türkiye’nin varlığını devam etmesine adadı ve bu sebeple yapayalnız kaldı. Arık fitil odam loş. Savaş bitti koynum boş.
***
Bu karanlık çağdan şerefiyle bir soylu şair geçiyor.
Vatan toprağından Kabe’ye bakanlar sever birbirlerini.
***
Yunus Emre’den Yahya Kemal’e, Mehmet Akif’ten Sezai Karakoç’a, İsmet Özel’e kadar nöbet bekleyen şairlerimiz var. Bin sevgi hepsine.
***
İsmet Özel bizim garip yanımız. Hüznümüz, fetih sevincimiz. İsmet Bey kalplerimize ferahlık. Itri’nin tekbiri, Karacaoğlan’ın yanık bağrı. Yunus’un dağının ağacı.
***
İsmet Özel’i İstiklal Marşı Derneği’nden değil, yalnızlığından tanıyorum.