Konu; TTB Başkanı Şebnem Korur Fincancı’nın, yurt dışından dönerek ifadeye çağrılmayı beklerken şafak baskınıyla evinde gözaltına alınması.
Baskın, iktidar liderlerinin çıkışlarından sonra geldi.
O arada Fincancı, sınır ötesi terörle mücadele operasyonlarında PKK’ya karşı kimyasal silah kullanıldığıyla ilgili sözlerine açıklık getirdiği halde...
Çarpıtıldığını, “kullanılmıştır” demiş gibi yansıtıldığını, oysa böyle demediğini söylemişti.
Öylece bırakmış, düzeltmemiş ve terör propagandasına alet edenleri yalanlamamış sayıldı yine de.
Terör örgütünün, karalayıcı bir iddiasıydı; Fincancı da bir soru üzerine, incelenmesi gerektiğini dillendirmişti.
Yaklaşımı, sorumsuzca bulunabilir, kınanabilirdi. Ama o kadar...
Fincancı, Adalet Bakanı Bozdağ tarafından bile devlete ve millete düşmanlıkla suçlandı.
Evinde, asker babasının vefatını takiben karakola teslim ettiği tüfek ve mermilerden kalma, gözden kaçmış iki-üç fişekle piyasada satılan bir kitap bulunmuştu.
Üstelik adli tıpçı, ateşli silahlar dersi veriyor, 9 mm’lik de tabanca mermileri var, daha ne olacaktı!
Bu materyallerle suçüstü yakalanmış gibi gösterildi. TRT başta, iktidar medyasında “kalaşnikof mermileriyle yasaklı bir örgütsel yayın” ele geçirilmiş diye sunmaya yetmez mi!
Sonuç; terör propagandası ve devleti aşağılama suçlarından gözaltında.
Bu satırlar yazılırken de çıkarıldığı mahkemece tutuklanması bekleniyordu.
Gelelim kambur feleğin unutturduğu, ortadan kaybettiği o anahtar sözlere...
Terörle mücadelenin hangi zeminde yürütüleceğiyle ilgili cesur ve oldukça ileri sözlerdi, Erdoğan’a aittiler.
Başbakanken, 14 Ekim 2008 tarihli AK Parti Meclis Grubu konuşmasında geçiyordu.
Erdoğan şöyle demişti:
“Aktütün’de askerlerimizin, Diyarbakır’da polislerimizin canına kastedenler, aslında bu milletin asırlardır çözülmeyen bütünlüğüne, insanlarımızın dostluk ve kardeşliğine de kastediyorlar.
Bu sebeple, ülke ve toplum olarak terörle mücadelede ilk yenmemiz gereken düşman; öfkemizdir, öfkemiz olmalıdır.
Terör örgütü benim askerime, benim polisime düşman gözüyle bakıyor. Fakat biz şu anda bütün bu bakışlara rağmen suçlu gözüyle bakıyoruz.
Neden? Demokrasinin gereği bu. Hukukun üstünlüğü bunu gerektiriyor. İnsani yaklaşım bunu gerektirdiği için bunu yapmak durumundayız.
Hukuktan vaçgeçmeyeceğiz, demokrasiden bir tek geri adım atmayacağız...”
Devletle terör örgütü arasındaki farkı, dümdüz ortaya koyan sözlerdi.
Terör; hukuk ve demokrasi içinde yenilecekti, başka yolu yoktu.
Terör suçlarında sözle eylemi, kalemle silahı ayırmak için de güya reform paketleri hazırlanmıştı.
Az gidip uz gidip bir arpa boyu yol gidemesek yine iyi...
Yerimizde bile saymıyoruz. 2008’den de gerideyiz şu halde.
PKK’ya, düşman değil suçlu gözüyle bakılacaktı.
Vara vara vardığımız yer bu mu; PKK suçlu da Fincancı mı düşman artık!
Kurt kuzuya taktıysa
Kurt, kuzuyu yemeye niyetlenince ne yapıyordu? Kuzuyu, kafadan suyunu bulandırmakla suçluyordu. Kendisi suyun üst tarafında, kuzu alt tarafında dursa da fark etmiyordu.
Aklına koyan, yapacağı şeye bahane mi uyduramaz!
Adalet Bakanı Bozdağ, kolları sıvadıklarını açıkladı. Türk Tabipleri Birliği ile Türk Mimar ve Mühendis Odaları Birliğinin icabına bakacaklar.
Zaten rahatsızlardı da Fincancı’nın son lafları, canlarına mı tak etti? Yoksa bahane arıyorlardı, onu da buldular mı?
Barolar gibi buraları da yeniden düzenleyecekler, çalışmalara başlamışlar.
Sistem, bir-iki kamburundan daha temizlenecek yani. Nüfuz edemediği yapıları, nüfuzuna açacak.
Bir ara da Türkiye, haldır haldır bağırsaklarını temizliyordu, hatırlarsanız...
Şimdi ‘kumpas’ deniyor gerçi, o hummalı tasfiyelere. AK Parti’nin yeni transferi Mehmet Ali Çelebi ordudayken maruz kalmıştı, tecrübeyle bilir.
Yöntemi, gözüm bir yerden ısırıyor ama hay Allah, çıkaramadım gitti.