Altılı Masa partileri söylüyor, AK Parti istemeye istemeye yapıyor. Daha doğrusu, seçim baskısıyla yapmaya mecbur kalıyor.
İktidarla muhalefetin rekabeti, böyle bir şeydir. Millete kazandırır, sorunu çözülenlere yarar.
Taşeronlara kadro, memurlara 3600 ek gösterge, emekliye ikramiye, asgari ücrete ara zammı, öğrencilerin KYK borcu, zorunlu TRT payı ve şimdi de emeklilikte yaşa takılanlar... Beklentiler karşılandı.
Kılıçdaroğlu, sıraya otomobilde ÖTV'yi koydu. Erdoğan'a hitaben 'nasılsa yapacaksın, beni yorma' notuyla.
Akşener'in yeni hedefi ise en düşük emekli maaşının asgari ücretle eşitlenmesi.
'Yaptırdık, yine yaptırırız' özgüveniyle konuşuyor muhalefet.
Son örnek, EYT...
Erdoğan; 'seçim kaybetsem bile yapmam, hiç uğraşmayın' diye önce ayak dirediği şeyleri, seçim baskısıyla yaptı.
Buna rağmen AK Parti; 'zafer'e tek başına el koyuyor, 'halka ikramım' diyerek kendine mal ediyor, kimseyle paylaşmıyor da.
Muhalefetse başarıyı kendi hanesine yazıyor.
Bastırıp koparmadaki rolü nispetinde her parti başarıya ortak elbette, zaferde pay sahibi.
2023'ü kimin kazandıracağı görülecek. Fakat evet, 2022'de yılın kazandıranı, kesinlikle Altılı Masa.
"Onlar konuşur, AK Parti yapar" sloganı değişti.
Muhalefet konuşmadan AK Parti yapmamaya başladı. İlk kez muhalefetin ardına takılıyor, gerisine düşüyorlar.
İktidarla muhalefetin rekabeti, halka kazandırdı. Millet, demokratik yarışın tadını unutmuştu, yeniden hatırladı. Çok partili hayatın nimetlerini terk eder mi bir daha? Kime, neye teşekkür edeceğini bilmez mi?
Muhalefet, 2022'de umut kapısı haline geldi.
'İyi, hoş da bu seçim rüşvetleri, bu popülizm yarışı; günün sonunda ülkeyi batırır' deniyor.
Görüşümü yazmıştım, aynen tekrarlıyorum:
Popülist seçim rüşvetlerinin sonu yok, ülke daha önce bol keseden dağıtma yarışında batırıldı, biri ne veriyorsa diğeri 5 katını vermeye kalktı, şimdi yine muhalefet matah bir başarıymış gibi iktidarla vaat yarıştırıyor, buna can dayanmaz...
Yabana atılacak bir endişe ve eleştiri mi, değil.
Ancak...
Metin Külünk'ün tabiriyle kaynaklar betona gömülüp holdinglere aktarılırken, büyük şirketlerin milyarlık vergi borçları defalarca silinip kolaylaştırılırken, kamu bankalarının yüzlerce milyon dolarıyla iş adamları kayrılıp medya aldırılırken, zenginler servetine servet katarken, kur korumalı hesaplara faiz üstü milyarlar ödenirken batmadık da...
Fakir daha da fakirleşirken işçiye, memura, emekliye, öğrenciye yapılacak iyileştirmeler mi batıyor gözümüze!
Batacaksak, varsın bundan batalım.
2022'NİN EN İTİRAFÇISI KÜLÜNK
"Yatırım düşmanlığı değilmiş meğer" başlığıyla nedenini yazmıştım. Sene ortasıydı.
Sene sonunda aynı yerdeyim.
AK Parti'ye, içeriden görüp görebileceği en sert eleştirilerden birini, Berat Albayrak yöneltmişti.
Bakanlığa veda notundaydı. At izi ile it izinin karıştığını, Hak ile batılı ayırmanın zorlaştığını, bir bilinmeze sürüklendiğimizi belirtiyordu.
İktidarı eleştirmek, şikayet etmek işte o zaman hainlik olmaktan çıkmıştı. O vakte dek hak değil, hainlikti.
Yalnız, 2020'nin en itiraf gibi itirafıydı bu.
2022'ye gelince...
Metin Külünk; kaynakların betona gömüldüğü, elitlere aktarıldığı gerekçesiyle iktidarı, sertçe eleştirdi. İçeriden görüp görebileceği en sert eleştirilerden biriydi.
Böylece köprü, havaalanı, hastane gibi yatırımların verimliliğini, gerekliliğini ve yöntemini sorgulamayı "yatırım düşmanlığı" olmaktan çıkardı.
Kaynakların doğru kullanılıp kullanılmadığının hesabını sormak, o vakte dek hak değil yatırım düşmanlığıydı.
Külünk, halka değil servetine servet katan zenginlere çalıştığı için, bu düzeni değiştirmeye de çağırdı.
Böylece düzenin değiştirilmesini istemenin darbecilik, ajanlık ve dış güç uşaklığı olmadığını da gösterdi.
O vakte dek düzene karşı gelmek, hak değil darbecilik, ajanlık ve dış güç uşaklığıydı.
Dolayısıyla Sedat Peker alınmasın, gücenmesin; 2022'nin en itirafçısı unvanı, dil hakkıyla Metin Külünk'e gidiyor.