‘İnşaat devi’ PYD’den kaçtı inşaata sığındı

TSK destekli başlatılan Fırat Kalkanı Harekatı kapsamında IŞİD’ten temizlenen Cerablus, mazlumlara kucak açıyor. PYD’nin kontrolündeki Kobani ve Münbiç’ten baskılara dayanamayarak kaçan sivilleri de ağırlayan Cerablus’un bir konuğu da İsmail ailesi oldu. Savaş öncesinde çeşitli ülkelerde şantiyeler kurması nedeniyle memleketinde “inşaat devi” diye anılan İsmail ailesi de Cerablus’a sığındı. Yaşadıklarını anlatırken gözyaşlarını tutamayan Hasan Şıh İsmail, Kobani’nin Şuyuk köyünde varlıklı bir aileye mensup olarak doğduğunu söyledi.      

BÜYÜK ŞANTİYELER KURDU

İnşaat işine girdikten sonra köyünde ve Kobani’de inşaatlar yapmaya başladığını anlatan İsmail, daha sonra da ailesinin desteğiyle Suudi Arabistan, Libya, Lübnan gibi çeşitli ülkelerde şantiyeler kurduğunu belirtti.

Çevresindekilerin kendisini ‘’inşaat devi’’ diye tanımlamaya başladığını dile getiren İsmail, köylerinin PYD kontrolüne geçene kadar herkesin imrenerek baktığı bir hayatı olduğunu vurguladı. Ancak hayatının son 3 yıldır çekilmez hale geldiğini anlatan İsmail, “PYD gelene kadar en güzel ev de bendeydi, en güzel araba da. Ancak PYD 2 oğlumu asker almak istedi. Buna müsaade etmedim. Çok direndim ama baktım olmuyor oğullarımdan birini Türkiye’ye diğerini de Lübnan’a gönderdim. Onlar giderse kurtuluruz diye düşündük ama asıl işkence o zaman başladı’’ dedi.      

EVİMİZİ YAKTILAR

PYD’nin tüm mallarına el koyduğunu, bazılarını askeri ihtiyaçları için kullandığını, bazılarını da bölgedeki Kürt köylülere dağıttığını aktaran İsmail, şöyle konuştu: ‘’Kendi evimizde ve toprağımızda ekmeğe muhtaç günlerimiz oldu. Artık dayanacak gücümüz kalmamıştı. Evimi de almak istediler, verdim. Bir süre sokakta yaşadık. Evimizin işe yarar tüm eşyalarını tek tek götürdüler. Kuru beton bina kalınca da gözümüzün önünde yaktılar.’’      

EZİYETLERİ GÖZYAŞLARI İÇİNDE ANLATTI

Oğulları gittikten sonra kızlarına eziyetlerin başladığını belirten İsmail, şunları kaydetti: ‘’Evim, arabam gitti umurumda değil. Ancak kızlarıma yaptıklarını unutamıyorum. Kızlarımı gözümün önünde dövdüler. Defalarca ‘beni öldürün’ diye yalvardım. Ben bunu yaptıkça kafamı kaldırıp kızlarımı daha fazla dövdüler. Artık dayanacak gücümüz kalmayınca, tek bir çöp bile alamadan evimizden ayrıldık. Güvenli diye Cerablus’a geldik.”