Gıda güvenliği önemli bir mesele. Yediğimiz yemeğin içinde hormon var mı? Genetiği Değiştirilmiş Organizma (GDO) var mı?

Fasulyelere suni gübre verilmiş mi?

Domatesler İsrail tohumundan yetiştirilmiş fidelerden mi üretiliyor?

Karpuzun çekirdeği var mı yok mu?

Üzümler hibrit mi?

İnsanlar farkındaysanız artık bu konularda daha hassas.

Oturduğunuz her masada, eğer başka somut gündeminiz yoksa, bir fasıl bunlardan konuşuyorsunuz.

“Ben, zeytinyağını soğuk sıkma, taş baskı alıyorum. Edremit’ten getirtiyorum.”

“Zeytinin çekirdeği siyahsa, demek ki içine kostik atılmış.”

Kostik ne?

Kostik, zeytini çabuk karartan bir kimyevi madde.

“Tavuklara, aynı köy yumurtası gibi sarısı koyu sarı, beyazı koyu beyaz yumurta yumurtlattırılıyormuş. Bu, suni yemle yapılabiliyormuş.”

“Daha inandırıcı olsun diye yumurtanın üstüne biraz tavuk pisliği, biraz saman, çok lazımsa bir de taze tavuk tüyü…”

“Buğdayın içinde rüşeym diye bir şey varmış. Biliyor musun, ekmeklerde rüşeymsiz buğday kullanıldığı için besin değeri düşükmüş.”

“Meyvenin, sebzenin makbulü kurtlu olanıymış. Kurtsuz meyvelerde ilaç varmış.”

“Ben doğal sabun kullanıyorum.”

İsterseniz buna benzer gıdayla alakalı cümlelerle ufak bir kitap yazabilirsiniz.

Biraz çalışsanız büyükçe bir kitap da yazabilirsiniz.

Eminim insanlar da okur.

Bu işlerle iştigal eden adamların, kadınların, şeyhler gibi müritleri, mürideleri var, yani iş yaygın.

Buna rağmen, gördüğüm kadarıyla, bilinç arttıkça insanların tükettiği güvenli gıda oranı azalıyor.

İnsanlar bir tane mesela organik maydanoz buluyor. Hadi bilemedin bir de organik nohut… Kafası rahatlıyor.

Haftada bir yüz gram organik gıda yiyor, ondan sonra dayanıyor hormona…

Göbek dağ gibi, fakat ne gam. Göbeğin içinde üç buçuk gram organik maydanoz var!

Otların, yeşilliklerin, meyvelerin, hububatın temiz olması hem iyidir hem önemlidir. Buna diyeceğim yok.

Ağız ve burun yoluyla bünyemize dahil olan şeyler sıhhatimizi bozmasın.

Peki, kalbimizden ve kafamızdan giren bozuk, kan ve irinden daha kötü, asbestten, sülfürden daha zehirli şeyler konusunda hassas mıyız?

Mesela nasıl bir zehir insanın kul hakkı yemesini normalleştiriyor?

Hangi foseptik madde bize çok küçük ve çok büyük menfaatler için yalan söylemeyi, insanları aldatmayı zevkli ve faziletli gösteriyor?

Nasıl bir içki bizi işimize gelen yalanlara göz göre göre inandırıyor? Bize işimize gelmeyen ap-açık gerçekleri inkar ettiriyor?

Ne yiyoruz da insanların işlediği zulümlere karşı, eğer zulüm bize isabet etmiyorsa, duyarsız hale geliyoruz?

Bugünlerde beni böyle sorular sormaya sevk eden çok şey var. İnsanların Halep’teki vahşete gerekçe bulmaktaki maharetleri bu saiklerden bir tanesi.

Bir çaresizlik hissi içindeyim ve kimseyi kayırmıyorum. Kendim dahil.

Bütün retoriklere, bütün mugalatalara, bütün politik numaralara, laf ebeliklerine, yalanlara, dolanlara küfrediyorum.

Dünyada olmasını istemediğiniz ne var?

Çiçekler solmasın. Kuşlar üşümesin. Çocuklar ölmesin. Büyükler de ölmesin. İşkence olmasın. Haksızlık olmasın. Zulüm olmasın… İla ahir.

Ama oluyor?

Güzel bir kız. Kara gözleri, kara kaşları… Boylu poslu.

Ağlıyor ama, belli ki ağlamaktan bile utanıyor.

Esad’ın bombasıyla bir ayağı dizinden aşağı kopmuş.

Aynı şeyin kendi kızınızın –veya oğlunuzun- başına geldiğini düşünsenize.

Şimdi benim, kendi kızlarıma karşı sorumluluğuma benzer bir şekilde, bu kıza karşı da bir sorumluluğum yok mu?

Bu sorumluluğun ikrar edilmesinden rahatsız olmak için hangi politik yavşaklık familyasına intisap etmek gerekiyor?

Merhametin bir nefret objesi olarak görülmesini mümkün kılan şey nedir?

Belli ki bu insani dejenerasyonda GDO’ların fazla günahı yok.

Yani, yemeğin içindeki hormondan, kimyevi maddelerden değil.

Peki neden?

Bana bunu öğretecek bir ilim olmasını isterdim.