‘İyi şeyler’ yazmaya devam. İşte bir iyi şey. Hafta sonu mu açıklandı? Necip Fazıl ödülleri.

Bu sene dördüncü yılı. Geçenlerde açıkladılar.

Bizim ‘varolma’ şekillerimizden biri sanat ve edebiyattır.

Beşir Ayvazoğlu Hoca, içimizde ‘güzel’in ne olduğunu en iyi bilenlerdendir.

Kitabını yazdı (Aşk Estetiği.) Benim bildiğim, daha iyisini de yazan olmadı şimdiye kadar.

Bir ‘güzel olma’ ve ‘güzele ulaşma’ şeklidir sanat ve edebiyat.

Bir ‘medeni’ haldir.

Bilen de bilmeyen de söyler, ‘marifet iltifata tabidir.’

Çok sınırlayıcı bir hüküm cümlesi.

İltifat olsa iyi olur ama, olmayınca da olur marifet.

Bu sözü muhtemelen, marifet sahipleri –arifler- söylememiştir.

Kendisini ‘iltifat’ makamında görenler söylemiştir.

Öyleleri, her şeyin kendilerine ‘tabi’ olmasından hoşlanırlar.

Bir tahakküm kastı, bir tesahüp veya temlik ‘güdü’sü yoksa, güzeldir iltifat.

***

Nedir iltifat?

Asgari anlamı, alaka göstermektir.

Arapçası ‘bakmak.’ Ama, ‘nazara’daki gibi değil. Biraz yönelerek, bakışlarını o tarafa çevirerek bakmak.

Gündelik ilişkilerde, takdirkar sözler söylemek anlamına da geliyor.

‘Marifet iltifata tabidir’ cümlesindeki ‘iltifat’ın en doğru karşılığı her halde ‘ödüllendirmek’tir.

Seni ödüllendirdim, haydi şunu yaz. Seni ödüllendirdim hadi gel, hadi otur, hadi kalk...

İnsan düşünürken bile öfkeleniyor!

Tam bir sonradan görmelik. Allah öyle iltifatlardan herkesi korusun.

Herkesin verdiği ödüle itibar edilmez.

‘Şu arkadaş ödül aldı, demek ki bir marifeti var’ demeden önce ödülü verene bir bakmak lazımdır.

Zira herkes ödüllendirmeye ehil değildir.

Bence, marifet iltifata tabi olmasın. Kendi yolunda yürüsün.

Ama ‘iltifat’ olsun.

Hatta mümkünse, iltifat marifete tabi olsun.

Necip Fazıl ödülleri iyi bir örnek, ‘iltifat’ için.

Aktüaliteyi takip edenler bilir, biz başlatmıştık bu ödülleri Star Gazetesi’ndeyken.

Doğrusu Mustafa Karaalioğlu’nun ısrarı olmasaydı, o seneye yetişmezdi.

‘Doğru dürüst bir ödül olsun ve biz verelim’ kararı da Mustafa’ya aittir.

Bu sene 4.’sü verildi.

Ben, bu ödüllerin, dejenere olmadan bugüne kadar gelmesinden dolayı çok seviniyorum.

Bundan sonra da düzgün gideceğini ümit ediyorum.

Bunu, evvela ehliyet sahibi jüri heyetine borçluyuz.

Beşir Ayvazoğlu, Osman Konuk, Turan Karataş, M. Fatih Andı ve Hicabi Kırlangıç.

Bu isimlerin hepsinin akademik unvanı var. Ama bana göre hiçbiri unvanlara muhtaç değil. (En azından ben öyle biliyorum.)

Bu yüzden, titrlerini yazmadım.

İlk üç yıl olduğu gibi, bu yıl da, doğru isimlere verildi ödüller.

Nerden biliyorsun? Müsabaka mı yaptın? Rakipleriyle mi kıyasladın?

Yook.

Ama, ödüle layık görülen isimlerden bazılarının ilime, sanata, edebiyata katkılarını biliyorum.

Bilmediklerim hakkında da, jüri heyetine itimat ediyorum.

***

Necip Tosun, öykü ödülü aldı. Kırk yıllık arkadaşım. Öyküye ve edebiyata verdiği emek de kırk yıllıktır. ‘Kuram’ yazıları onu öykücülerin ekseriyetinden farklı kılıyor.

Teoman Duralı, hepimizin hocası. ‘Saygı Ödülü’ onun. Biz, bize yapılan hizmeti ödüllendirmekte ne kadar gecikiyoruz!

Fikir-Araştırma Ödülü sahibi Ahmet Özalp, yaptığı her işi güzel yapan bir araştırmacı. Osmanlıca’dan günümüz Türkçesine aktardığı eserler çok önemli bir külliyat oluşturuyor.

Bu sene Uluslararası Kültür Sanat ödülü de ihdas edilmiş. İsabet olmuş. Ödülü alan Cemalettin Latiç merhum Aliya İzetbegoviç’in yakın arkadaşı. Bosna’nın Mehmet Akif’i. Bosna-Hersek Milli Marşı, onun eseri.

Şiir ödülüne layık görülen Ahmet Murat’ı çok az tanıyorum. Şiirinden haberim vardı. Ödülden sonra daha yakından baktım. Bakınca, tanımamanın benim noksanım olduğunu gördüm.

Betül Nurata ve Emre Ergin’e ‘İlk Eserler’ ödülü verilmiş.

En çok buna sevindim.

‘İltifat’ ne kadar erken olursa o kadar faydalıdır.

Biliyor musunuz?

Necip Fazıl ödülleri, gerçekten ödül içeren ve süreklilik arz eden tek faaliyetimiz.

‘İltifat’ konusunda ne kadar da cimriyiz!