İmam-Hatip meselesini aheste aheste anlatıyordum. İmam-Hatip okullarının kurulduğu zamanlardan başlamış, kendi okuduğum dönemi de eni konu yazmıştım.
Bugün de yazacaktım ama, başka bir konu araya girdi.
Evvelki gece, Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez Hoca’nın emekli edildiğine dair bir haber geldi.
Bu, bekleniyordu.
Hatta, söylentilerin yaygınlaşması üzerine Cumhurbaşkanı Erdoğan bir açıklama yapma ihtiyacı hissetmişti.
Açıklama, şu anda böyle bir tasarrufun söz konusu olmadığını düşündürüyordu.
Söylenti de şu istikametteydi: Başkan Görmez görevden alınacak. Yerine muvakkaten İstanbul Müftüsü Hasan Kamil Yılmaz Hoca geçecek. Daha sonra da Mehmet Emin Aşıkkutlu Hoca Diyanet İşleri Başkanı olacak.
Söylentilerde niye böyle bir ayrıntı olduğunu anlayamadım.
Mehmet Emin Aşıkkutlu gelecekse sonunda, baştan gelsin. Niye bir geçiş dönemine ihtiyaç duyuluyor?
Yani, eğer söylentiyse, söylenti yanlış kurulmuş.
Daha iyi tasarlanmış bir söylenti umardım.
***
Bir ara Nihat Hatipoğlu’nun adı da söylentilere dahil oldu. Tabir caizse renk kattı.
Aslı var mıydı, yok muydu bilemedim.
Neyse, idare yetkilidir. Ne yapacağını bilir. Bizim hariçten gazel okumamızın kıymeti yoktur.
‘Aşıkkutlu’ soy adının bende özel bir anlamı var.
Babam, Reisü’l Kurra merhum Mehmet Rüşdü Aşıkkutlu Hoca’dan Aşere Takrib okudu.
Mehmet Rüşdü Aşıkkutlu, hem babamın hocası, hem de ‘Hocaların Hocası’dır.
Diyanet İşleri Başkanlığı için adı geçen Mehmet Emin Aşıkkutlu ise, Mehmet Rüşdü Aşıkkutlu Hoca’nın yeğeni ve talebesidir.
Neyse, işin bu tarafı henüz söylenti.
Söylentinin gerçekleşen kısmı Mehmet Görmez Hoca’nın emekli edilmesi.
Sonuçta bir idari tasarruf.
Mehmet Görmez’i Diyanet İşleri Başkanlığı’na getiren de aynı idaredir.
İçinde bulunduğumuz dönem, farklı bir bürokrat tipini lüzumlu kılmış olabilir.
Beni ilgilendiren, Görmez Hoca’nın ilmi, insani vasıfları ve görev süresi içindeki tavrıdır.
Mehmet Hoca’yı Diyanet İşleri Başkan Yardımcılığı döneminden beri tanıyorum.
Zarif bir Müslümandı.
(-di’li geçmiş zaman kullandığıma bakmayın, yine öyledir.)
Tedbirli ve dikkatli bir bürokrattı.
Liyakatliydi.
Getirildiği makamı bugüne kadar başarıyla taşıdı.
Evet, piyasada konusu din, mezhep olan hadsiz hesapsız gürültü var.
Ekranlar, internet, hamasetten, tekfirden geçilmiyor.
Görmez Hoca bu tartışmalara, tasvip etmediğini hissettirecek kadar mesafeliydi.
İhtilaf konularında milletin duygularının ‘bileşkesi’ni bulabiliyordu.
Çok hassas bir dönemdeyiz. Fetö belası bir tarafta, Daeş belası öbür tarafta...
Doğru bir din nosyonunun temsil edilmesi, gösterilmesi lazım.
Bunun için çok çabaladı.
Din Şurası’nı topladı ve Fetö sapkınlığını teşhis ve teşhir eden bir bildiri yayınladı.
Son olarak da, Din İşleri Yüksek Kurulu’nun Fetö sapkınlığına dair kapsamlı çalışmasını kamuoyuyla paylaştı.
Müslüman toplumu yakından ilgilendiren olaylar karşısında hassastı.
Adapazarı’nda, bebekleri alçakça, namussuzca öldürülen Suriyeli Amana’nın cenazesine katıldı, orada vicdanımızı seslendiren bir konuşma yaptı.
Camilerin, kadınların namaz kılmasına daha müsait hale getirilmesi için bazı adımlar attı.
Bunlar, güzel işlerdi.
***
TRT’deki şov tarafı ağır basan Kur’an-ı Kerim okuma yarışı konusundaki eleştirisi, nazik bir eleştiriydi.
Evvelki sene bir ‘Mercedes’ meselesi oldu.
(Yahu, ne biçim laf, ‘Mercedes Meselesi?’ Neyse, yazdık bir kere...)
Mercedes meselesinde de, hassasiyetini ve nezaketini sürdürdü. Daima, bulunduğu makamın mehabetine uygun davrandı.
(Mehabet’i insanlar çok kullanmaya başladı. ‘Heybet’ kelimesiyle akraba olduğunu, saygınlık, yücelik anlamında kullanıldığını bir kereye mahsus hatırlatayım.)
Sonuçta, Mehmet Görmez Hoca, kendi sınavında muvaffak oldu.
Bugünlerde, Hoca hakkında menfi bir izlenim oluşturmak için uğraşanlar çıkabilir.
Çok sorun değil.
Millet bir söyleyene bakar, bir hakkında söz söylenene... Doğru kararı verir.
Bundan sonra nasıl bir Diyanet olur?
Gayrıvaki bir işi vaki sayarak yazmak bana uymaz.
Ben, iyi olmasını, mümkünse daha iyi olmasını temenni ederim.
Allahu Te’ala’nın hazinesi sınırsızdır.
Hayırlı olsun. Mehmet Görmez Hoca için de, Diyanet için de...
