15 Temmuz darbe girişiminin ardından başlatılan mücadelede dikkatli olunması gerektiği, itidalli hareket edilmemesi halinde toplumdaki fay hatlarında onarılamayacak kırılmaların yaşanabileceğine dikkat çekmiştim.

FETÖ’nün ne olduğunu tartışacak değilim ancak FETÖ’yü bitireceğiz derken FETÖ’nün de ötesine geçip, geçmişte FETÖ’nün kullandığı metotlarla muhaliflere dokunmak, birilerinin önünü kesmek, insanları itibarsızlaştırmak, ekmekleri ile oynamak gibi yanlışlara izin verilmemesi için çok dikkatli olmamız gerekiyordu.

FETÖ’cülerin bu memlekete verdikleri en büyük zarar bugüne kadar hiç olmadığı kadar adalet kavramının içinin boşaltılması oldu. Bir yanda yargı gücünü kullanarak insanların hayatıyla oynarken diğer yandan maliye ve diğer bakanlıkların gücünü kullanarak insanları gâh zorla gâh gönüllü çıkarları için kullandılar.

Ancak, hayat acı bir şekilde gösteriyor ki Türkiye’de bazı şeyler kolay kolay değişmiyor. Her yer kraldan çok kralcılarla dolu.

FETÖ’cüleri temizliyoruz derken FETÖ’cü olmayan ama başka ithamlarla suçlanan pek çok memur da ağır cezada yargılanmaları gerektirecek ithamlarla birlikte KHK’lerle görevlerinden uzaklaştırıldı.

Bir şekilde suça bulaşan hiç kimseyi savunacak halimiz yok, ancak muhaliflikte ileri gittikleri için insanların cezalandırıldığı izlenimi kabul edilebilir değil.

Adalet komisyonları kurulmasına rağmen hâlâ işler çok yavaş yürüyor. Geçmişte çalıştıkları kurumlarca defaatle soruşturma geçirmiş, haklarında cezaya gerek görülmemiş, kınama ya da en fazla maaştan kesme-kıdem durdurma gibi cezalar almış kişiler bugün en hafif suçlama ile terörle iltisaklı sayılıyor. Hukukun temel ilkesi olarak iddia makamı suçu ispatla yükümlüdür ancak bugüne kadar bu insanlar hâlâ gerçekte neyle suçlandıklarını bilmiyorlar ve yargı önüne de çıkmış değiller.

Bugün Ak Parti’ye gönülden bağlı insanlar dahi bu görevden almalarda bu insanların çoğunun muhalif kimliklerinden dolayı cezalandırıldıklarını düşünüyor ise şöyle bir geri çekilip düşünmek gerekmez mi? Afaki ve genel geçer beylik suçlamalar yapmak yerine belgeli, kayıtlı kuyutlu iddianamelerle vicdanlardaki şüpheler giderilmeli değil miydi?

Geçen gün insan ömründen gidiyor ve insan bugün var yarın yok! Aylardır KHK’larla işinden atılan ya da açığa alınan insanlara karşı devlet olarak hiç mi sorumluluğumuz yok?

***

KHK ile görevinden ihraç edilen muhalif kimliği ve müzmin AK Parti antipatisi ile bilinen yılların sendikacısı; bugüne kadar geçmiş onlarca hükümetin hışmına uğramış; sürgünlere katlanmış, soruşturmalar geçirmiş ama sendikal mücadelede hep dimdik ayakta kalmış bir insan ve öğrencileri için fark yaratan bir öğretmen bugün aramızda yok!

Türkiye’de yarın Türk Sendikacılık tarihini yazacak olanların muhakkak ki adına bir bölüm açma ihtiyacı hissedeceği kadar nevi şahsına münhasır bir sendikacıydı Kazım Ünlü. Çalışanların, eğitim emekçilerinin sorunlarını ayrım gözetmeksizin çözmeye çalışan, insana benim sendikamdan ya da değil diye bakmayacak kadar da idealistti.

Şahsi sohbetlerinde ne kadar öfkeli ise sosyal ilişkilerinde de o denli seviyeli; en muhalifleriyle bile kırmadan dökmeden konuşan ve ilişki kurabilen bir insandı. Sendikasının çizgisine yapılan itirazları dahi hoş görecek ve “gelin içeride birlikte düzeltelim” diyebilecek kadar da mütevazı idi.

KHK ile görevden alınmak değil ama dava arkadaşı olarak gördüğü bazı insanların ikiyüzlülüklerini kaldıramadı ve sırtına yüklenen yükü bu kez omuzlayamadı, kalbine yenik düştü.

***

Biliyorum bazıları için bir anlam ifade etmeyecek ama yine de sorumluluk sahiplerine hatırlatmak boynumuzun borcu:

“Ey iman edenler! Allah için hakkı titizlikle ayakta tutan, adalet ile şahitlik eden kimseler olun. Bir topluma olan kininiz, sakın ha sizi adaletsizliğe itmesin. Âdil olun. Bu, Allah’a karşı gelmekten sakınmaya daha yakındır. Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz Allah, yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.” (Maide/8)

Yolun açık olsun güzel insan!