Aykut Kocaman'ın yeni Fenerbahçesi bal yapmayan arı gibi. Kendi değerinin çeyreği bile etmeyen Vardar karşısında Sarı-Lacivertli ekip, baskılı gözüküp topa daha fazla sahip oldu. Ama bu üstünlüğünü ne pozisyon üretiminde ne de futbolu güzelleştirmekte kullanamadı. Öncelikle Fenerbahçe'nin temposunun çok ağır olduğunu vurgulayalım. Bunun en büyük nedeni, Alper ve Ozan'ın beklenen hareketlilikten uzak oluşları. Her ikisi de dikine rakip kaleye gitmek yerine, yana ve geriye oynamayı tercih ediyorlar. Hal böyle olunca da orta alanda yalnız kalan Valbuena'nın etkisi de azalıyor. Karşınızdaki rakibin üzerimize geldiğini pek düşünmüyorum. 10 kişi ile kapanıp alan savunması yapıyorlar. Bu tür savunmaları aşmak için yapılacak iş, topu kanatlara indirip, tehlike noktasına ortalar yapmak. Ya da savunmanın arkasına yapılacak derinleme koşulara atılacak isabetli paslarla sonuca gidilecek. İşte bu koşular yapılmadığı gibi Fenerbahçe'nin pas isabet oranı da bir hayli düşük kalınca pozisyon üretimi de sınırlı kalıyor. Geriye kalan tek şans duran top organizasyonu. bu kez onun da iyi yapılmadığını vurgulayalım.
Avrupa kuplarında yapılmaması gereken en önemli şey, rakibin size kolay gol atmasına izin vermek olmalıdır. İlk yarıda sadece bir kez Fenerbahçe üzerine gelen Vardar, savunmanın ciddi hatalarından golü bulduysa, Aykut Kocaman bunu ciddi ciddi düşünmelidir. Sadece kontra atak düşüncesi içinde olan rakibiniz karşısında uyguladığınız baskıdan sonuç alamıyorsanız suçu kendinizde aramalısınız. Bu tür savunmalar dura dura, top bekleye bekleye geçilmez. Orta alanınız çok daha hareketli ve yaratıcı olmalıdır. Her şeyi Valbuena'dan beklemek düşülecek en büyük yanılgıdır. Oyunun sonunda Mehmet Topal'ın ikinci büyük hatası, bir anlamda intihar ve turun tehlikeye girmesi demekti. Sanırım durarak oynamanın ve konsantrasyonsuzluğun en büyük cezası da bu oldu. Kısacası, Fenerbahçe Türkiye'de sıradan bir takım görüntüsü veren Vardar karşısında ilk maçta istediği sonucu alamadı.
