Yenilmeye itirazım yok. Futbol bu, kazananı kadar kaybedeni de var. İsyanım kepaze olmaya, rezil futbola.

Rakip kaleye sadece 1 (yazıyla bir) isabetli şut atabiliyorsun, skor olarak 2-0, futbol olarak 5-0 yeniliyorsun... Ve hezimeti normal karşılıyorsun.

Emre Mor dışında içi içini yiyen, sinirinden yerinde duramayan, gözyaşlarına hakim olamayan futbolcu yok neredeyse. Hepsi çok profesyonel, yenilgi normal deyip devam ediyorlar. İyi de ya rezil futbol? Ya üzerinizde taşıdığınız ay-yıldız? Bunların izahı nasıl olacak? Maç başı prim artık yok diye mi bu gevşeklik? Yoksa uçakta babası yaşındaki gazeteciye saldırırken Fatih Terim'in ve kendisine de küfreden Arda Turan'ı 'Ne var canım' diye affetmeye hazır Yıldırım Demirören'in prensipsizliği mi sebep? Yoksa her zamanki gibi faturayı hocaya atma kolaycılığı mı neden?
Çağlar Freiburg'a gittikten sonraki ilk röportajında "Burası Türkiye'den çok farklı. Alman futbolcular çok çalışıyor ve işini düşünüyor" demişti. Adebayor da geldikten sonraki ilk röportajında "Türk futbolcuları yeterince çalışmıyor" sözlerini sarf etmişti.

Yetersiz tesisler, yetersiz antrenörler, yetersiz yöneticiler Türk futbolunun gerçeği. Ama bir de sporcuların iş ahlakı eksikliği gerçeği var. Herkes 'miş' gibi yapmaya alışmış. Çalışıyor-muş gibi yapıyor, koşuyor-muş gibi yapıyor, konuşuyor-muş gibi yapıyor... Kendi küçük dünyasında bir şekilde iş yapan bu haller, uluslararası sistemde defo olarak ortaya dökülüyor. Türk futbolcusunun iş ahlakı yoksunluğu yüzlere çarpıyor.

Türk futbolcusu çalışmıyor, kendine bakmıyor. Bırakın aldığı paranın hakkını vermeyi, kendisini izlemek için zaman ve para ayıran milyonlara saygı göstermeyi, kendisine bile saygısı yok.

Mesela Ozan Tufan; 1.79 boyunda, 88 kilo ağırlığında. Gerçi yaşım geçti ama aynı özelliklere sahip biri olarak ben de Milli Takım'ın göbeğini göbeğimle kapatmaya talip olabilirim pekala. En azından çalışır, forma girerim. Lucescu'yu getirme yanlışı, Lucescu'nun aday kadro ve maç kadrosu yanlışlıkları, hakem kararlarının yanlışlığı bir yanda... İtirazın yok. Ama işine saygısız futbolcu topluluğuna tahammülüm yok. Bir şey yapamadığı için üzüntüden ağlayan Emre Mor kadar olamadılar.

Ukrayna maçındaki her şeyi anlatan o kare gözümün önünden hiç gitmiyor. Arda ve Şener aynı anda taç atışı kullandı. Daha kötüsü pası alan iki futbolcumuz da oyuna devam etti. Sanırım Türk futbolunun dibe vurduğunu da görmüş olduk. Emeği geçenlerin ellerine sağlık!