Diyarbakır Yanıyor.
Diyarbakır’da İnsanlık mirasının tescilli yapıları teker teker yok ediliyor.
İnsanlık mirası, Av. Tahir Elçi’nin vasiyeti yapılar, geri dönüşü imkansız bir yıkıma maruz kalıyor.
Dört ayaklı minare, Paşa hamamı şimdi de Kurşunlu Camii…
Kürtler çatışmaların yeniden başlamasını hiç tasvip etmediler. Bunu da açıkça ortaya koydular.
KCK’nın sayısız daveti tv ekranlarında, web sitelerinde boşluğa yankılanıp durdu.
Temmuz ayında başlatılan çatışmalar şehirlere kaydırılmak isteniyor. Hendek savaşları bunun en görünen hali.
Halk kapısının önüne getirilen savaştan kaçıyor. Kapısı önünde Hendek kazımını engelleyen onlarca mahalle var. Bunu engelleyemeyen mahalleliler, ilçeler ise onbinlerle ifade edilen göç veriyor dışarıya.
İlçeler ateşe verilir, Siviller ölürken komşu ilçelerde illerde ise ses yok. Miting meydanlarına toplanan onbinler, yüzbinler bu durumu protesto etmek için yapılan sayısız ve ağır tonlu çağrıya rağmen evinden dışarı dahi çıkmıyor. HDP’nin 150.000 oy aldığı yerlerde 150 kişi toplanmıyor.
Kobane için sokağa dökülen onbinler şimdi nerede? Bunun muhasebesi dahi yapılmak istenmiyor.
O nedenle Demirtaş, Hendek ilçelerinde oyumuz düşmedi diyerek eksilen 1 milyon oyun üzerini örtmeye çalışıyor.
Hendek savaşları ne anlama geliyor? Niçin yapılıyor? Kürtlere faydası ne? Bu taktiğin başarısızlığı propaganda kayıtları ile örtülemeyecek kadar aleni, ortada.
Bu sessiz direniş, Sur yanarken Kayapınar’ın, Silvan yıkılırken Batman’ın sessizliği dahi Kandil’i uyarmaya yetmiyor.
Ancak gözüken o ki Kandil, halkın bu mesajını almamakta direniyor.
Hendek için seçilen ilçeler de ilginç, Cizre, Silvan, Sur…
Sur’da 35, Cizre’de 22, Silvan’da 8 eser ya çatışmanın göbeğinde veya kıyısında. Dünyada eşi benzeri olmayan eserler bunlar.
Bu ilçeler, camileri, kiliseleri, surları, hanları, hamamları ile sadece Mezopotamya’nın değil insanlığın şahidi.
Sur’da Kurşunlu Camii, Şeyh Mattar Camii (Dört ayaklı minare), Surp Giragos Ermeni Kilisesi, Ermeni Katolik Kilisesi, Mar Petyun Keldani Katolik kilisesi, Ziya Gökalp Müzesi, Protestan Cemaati Kilisesi, Hacı Hamit Camii, Paşa Hamamı, Hz. Süleyman Camii, Hüsrevpaşa Camii, Nasuhpaşa Camii, Özyönetim ilan edilen çatışma bölgelerinin içinde kalmış durumda. Hasanpaşa Hanı, Ulu Camii ve Nebi Camii ise birkaç yüzmetrelik mesafe ile çatışmaların yanı başında.
Buralardaki çatışma ortamı oradaki insanlardan daha çok bu eserleri tehdit ediyor. İnsanlar bir şekilde kaçıyor bu anlamsız savaştan.
Ama eserler …
Bomba düzenekleri, yığılan silahlar, lojistik amaçlı doldurulan patlayıcılar ile kaçmak bir yana böğürlerinde hissediyorlar bu alçakça hançeri…
PKK tıpkı taklitçisi olduğu Kemalizm Ulus Devleti gibi Kürtlerin tarih ile, İslam ile bağını kesmek isteyebilir. Bu durum onun siyasi projesine uygun da gelebilir.
Ama Diyarbakır buna direnmeli. Av. Tahir Elçi’nin başına gelen yıldırmamalı Diyarbakır’ın seçkin siyasetçi ve gönüllülerini.
Bu eserlerin her biri IŞİD’in Palmira’da yok ettiği tapınak kadar değerlidir. Sadece Diyarbakır değil Türkiye direnmeli bu yıkıma, sadece Türkiye değil Dünya direnmeli bu duruma …
Emniyet güçleri buradaki çatışmaları bir de bu gözle görmeli. Hendek çatışmaları demografik yapıyı PKK lehine değiştiriyor zaten, bu belki devletin dikkate alabileceği ama doğrudan yönetemeyeceği bir durum.
Tarihi eserlerin durumu farklı, içi bomba ile doldurulsa bile; bu eserlerin kendisinin, mümkün değilse daha geniş çevresinin izolasyonu sağlanarak sabırla beklenmeli.
Eserler bir rehine kurtarma operasyonu titizliği içerisinde ele alınmalı. Sabırla beklenmeli, günler, haftalar değil gerekirse aylarca beklenmeli.
Sabırlı bir izolasyon ve koruma politikası kamuoyu desteğini de arkasına alacak ve tarih kıyıcıları mağlup olacaktır.
Bizi var eden değerlerin müseccem simgeleri yanı başımızda yakılıp yıkılıp, yok edilirken susmanın hesabını Allaha veremeyiz hiç birimiz.
Herkes, hepimiz ayağa kalkmak ve neye gücümüz yetiyorsa ona doğru bir adım atmak zorundayız.
